เผด็จการยอดรัก (ลงจบแล้ว)
เหลือเวลา 3 weeks, 5 days
35%
New ! : ตอนนี้นักอ่านสามารถเติมเหรียญสะดวกขึ้น ด้วยบัตรเงินสด 
ซึ่งหาซื้อได้ที่ 
ทุกสาขาค่ะ
My Rating
4.5 จากผู้อ่าน 2 คน.
33300
โชคชะตาเล่นตลกในวันดวงตกของ ปานชีวา แน่ๆ ถึงได้ตื่นมาในรถของชายแปลกหน้า
แถมเขายังกล่าวหาว่าเธอเป็นนางนกต่อ..เอาอะไรมาคิด!?!
เสี่ยโป้ง นึกอยู่แล้วว่าศัตรูหมายเลขหนึ่งต้องส่งบางอย่างมากระแทกขวัญอย่างไม่คาดคิด
แทนที่จะเป็นลูกปืนกลับเป็นผู้หญิง..สวยชะมัด
เรื่องราวเข้าใจผิดเลยบานปลาย และกลายเป็นชนวนเหตุของความรัก ปฏิบัติการแบบเนียนๆ เพื่อพิชิตหัวใจซุปตาร์ตัวแม่จึงเกิดขึ้นเพื่อตอบแทนให้สาสมกับที่เขาตกหลุมรักเธอเข้าเต็มเปา
...ผมไม่รับเงินคุณหรอก ถือเสียว่าเป็นสิ่งดีๆ ระหว่างเรา ส่วนแหวน ผมก็ไม่คืนเหมือนกัน
ก็เหมือนกับสร้อยที่ผมอยากให้คุณแล้วก็โทรศัพท์เครื่องนั้น ถือว่าผมทดแทนเครื่องเดิมที่พังไป
ถ้าอยากให้ผมดีใจก็ช่วยใช้มันโทรหาผมบ่อยๆ ก็พอแล้ว...
นิยายเรื่องนี้เคยตีพิมพ์เป็นหนังสือมาแล้วนะคะ ตอนนี้หมดสัญญาจึงนำมาลงออนไลน์
หวังว่าจะสะดวกสำหรับผู้อ่านนะคะ
บทนำ
“เฮ้ย! ใครวะเนี่ย”
ผู้หญิงหน้าตาจัดว่า...สวย พอๆ กับรูปร่างที่สมส่วน นอนหลับตาพริ้มอยู่ เบาะหลัง ผมยาวสลวยยุ่งเหยิงแต่ก็ยังดูดี ขายาวเก้งก้างไขว้กันดูไม่น่าจะนอนสบาย อีกทั้งขาที่ชันขึ้นทำให้กระโปรงสีเข้มร่นลงมาถึงขาอ่อน ดูเซ็กซี่จนเขาต้องดึงประตูหลังให้แคบลงพลางมองไปรอบๆ บริเวณนั้น
“นี่คุณ...ตื่น ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมนะ นี่มันรถ ไม่ใช่ที่นอน” เขาบอกเสียงไม่ดังนัก แต่คนหลับอยู่ใกล้ๆ แค่นี้ยังไงก็ต้องได้ยิน
ผู้หญิงแปลกหน้ายังไม่ขยับ มีเพียงหน้าอกที่ขยับกระเพื่อมให้รู้ว่าหายใจเป็นปกติเท่านั้น มือหนายื่นไปอีกครั้งเพื่อเขย่าไหล่ของเธอผู้นั้นไม่เบานัก ร่างนั้นขยับหนีพลางบ่นอู้อี้ กระโปรงก็ยิ่งร่นหนักเข้าไปอีก
เออเว้ย! มีน้องแบบนี้โดนตีตายคามือแน่
“ฮื่อ อย่ายุ่ง จะนอน”
“เอาแล้วไง มันน่าจับโยนออกไปจากรถไหมล่ะ” โป้งชักหงุดหงิด อดไม่ได้ที่จะคีบกระโปรงให้ลงมาคลุมขาอ่อน ถ้าปล่อยไว้อีกหน่อยคงถึงไส้ติ่งแน่ๆ ใบหน้ารกด้วยเคราจางๆ ขยับก้มลงให้ใกล้ใบหูเล็กแล้วตะโกนให้ดังกรอกหูผู้หญิงขี้เซา
“ตื่น...ถ้าอยากลงไปนอนเล่นกลางถนนก็หลับให้ตลอดนะ”
ปานชีวาปรือตาตื่นอย่างง่วงๆ พลางยกหลังมือมาขยี้ตา แถมหาวอีกที สะบัดหัว ที่ปวดจนนิ่วหน้า ก่อนจะถดกายขึ้นนั่งมองตัวเองและรอบๆ ตัว รวมถึงผู้ชายที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า
“นาย...กรี๊ด!”
มือหนาตะครุบปิดปากยัยขี้เซาได้ทันควัน ก่อนที่ใครต่อใครจะสนใจเขา บ้าหรือเปล่า ไม่รู้กรี๊ดให้ได้อะไรขึ้นมา ถ้าตื่นมาบนเตียงเดียวกันก็ว่าไปอย่าง นี่บนรถ ไม่ใช่เตียงในโรงแรมที่ไหน แล้วดูเถอะ ท่าทางแบบนี้กะด่าเขาเต็มเหนี่ยวอยู่ล่ะสิท่า
“แก้วหูจะระเบิด”
ปานชีวาเริ่มมีสติขึ้นมา...อีกหน่อย แต่ก็นึกไม่ออกอยู่ดีว่าเธอมาอยู่ท้ายรถคันนี้ ได้ยังไง แถมที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้ เช้าแล้วอีกต่างหาก เธอหลับไปนานเท่าไหร่กันเนี่ย
“ถ้าผมปล่อยแล้วอย่าส่งเสียงแปดหลอดเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นผมจับคุณมัดปิดปากเข้าใจหรือเปล่า” โป้งขู่ แต่ถ้าไม่ทำตามโดนตามที่พูดแน่นอน
ปานชีวายอมพยักหน้าเมื่อเห็นว่าตรงนี้ไม่ได้เปลี่ยว แต่น่าจะเป็นตลาดที่ไหนสักแห่ง อีกทั้งถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากลเธอจะกรี๊ดให้สุดเสียง โป้งชักมือกลับมากอดอก มองผู้หญิงแปลกหน้าที่มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า
ให้มันได้อย่างนี้สิ!
“นายเป็นใคร พาฉันมาที่นี่ทำไม คอยดูนะฉันจะแจ้งความ” ปานชีวาขู่ฟ่อ พลางเขยิบให้ห่างจากร่างสูงที่ยืนบังไว้ก่อนจะเหวี่ยงขาลงมาห้อย อย่างน้อยก็พอวิ่งหนีได้ล่ะ
ดวงตาคมจ้องผู้ชายแปลกหน้าที่หน้าตาไม่ได้ไทยจ๋า น่าจะเป็นลูกครึ่งเพราะ ตาสีฟ้า อย่าเข้าใจว่าที่จ้องเพราะตะลึงในความหล่อที่พอๆ กับปีเตอร์ คอร์ป ไดเรนดัล แต่จะได้ชี้ตัวถูกเวลาแจ้งตำรวจต่างหากล่ะ
โป้งร้องเฮอะพร้อมกับมองยัยขี้เซาตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าเหมือนกัน ผู้หญิงอะไรสวยดีอยู่หรอก แต่หน้าตาดูเหวี่ยงๆ น่าจะวีนเก่งน่าดู
“โห ขนาดนั้น ถามจริงๆ เถอะ คุณสงสัยผมกับผมสงสัยคุณอันไหนเป็นไปได้มากกว่ากัน อยู่ดีๆ ก็มานอนอยู่ในรถของผม เออนะ จะไปแจ้งตำรวจก็เอาเลย แต่ก่อนไปนะสำรวจตัวเองเสียก่อน กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ตำรวจคงเชื่อคุณหรอก”
ปานชีวาได้กลิ่นเหล้าจากตัวเองจริงๆ นั่นล่ะ พอจะนึกออกบ้างว่าดรัณวางยาเธอ แต่หลังจากนั้น...นึกยังไม่ออก
“ที่นี่ที่ไหน”
“ไม่ไปแจ้งความแล้วเรอะ”
“เดี๋ยวไป แต่คุณต้องบอกมาก่อนว่าฉันมาอยู่ในรถของคุณได้ยังไง” นี่แหละสำคัญ ทำไมเธอดันจำไม่ได้ว่ามาอยู่ในรถคันนี้ได้ยังไง
“ไม่รู้ คุณต่างหากที่ต้องบอกผมว่าคุณมานอนอยู่ในรถของผมได้ยังไง ถ้าหา เหตุผลไม่ได้ผมนี่แหละจะแจ้งความแทนคุณเอง”
โป้งอยากจะบ้า รถของเขา...แต่ถูกกล่าวหา ปานชีวามองหาคำตอบจาก ชายคนนั้น พอๆ กับที่พยายามนึกแล้วนึกอีก หญิงสาวหงุดหงิดตัวเอง สงสัยเหล้าทำให้สมองฝ่อเร็วชั่วข้ามคืน
“เอาจริงๆ นะ” ปานชีวาอ้ำอึ้ง มองเจ้าของรถที่กอดอกมองก่อนเอ่ยต่อไปว่า “ฉันจำไม่ได้ว่ามาอยู่บนรถของคุณได้ยังไง”
“นั่นไง” โป้งเอ่ย อยากจับยัยนี่เขย่าชะมัด เผื่อจะนึกออก
| # | ชื่อตอน | ||
|---|---|---|---|
| 1 | ตอนที่ 1-50% | 1 | |
| 2 | ตอนที่ 1-100% | 0 | |
| 3 | ตอนที่ 2-50% | 0 | |
| 4 | ตอนที่ 2-100% | 1 | |
| 5 | ตอนที่ 3-50% | 0 | |
| 6 | ตอนที่ 3-100% | 0 | |
| 7 | ตอนที่ 4-50% | 0 | |
| 8 | ตอนที่ 4-100% | 0 | |
| 9 | ตอนที่ 5-50% | 0 | |
| 10 | ตอนที่ 5-100% | 0 | |
| 11 | ตอนที่ 6-50% | 0 | |
| 12 | ตอนที่ 6-100% | 0 | |
| 13 | ตอนที่ 7-50% | 0 | |
| 14 | ตอนที่ 7-100% | 0 | |
| 15 | ตอนที่ 8-50% | 0 | |
| 16 | ตอนที่ 8-100% | 0 | |
| 17 | ตอนที่ 9-50% | 0 | |
| 18 | ตอนที่ 9-100% | 0 | |
| 19 | ตอนที่ 10-50% | 0 | |
| 20 | ตอนที่ 10-100% | 0 | |
| 21 | ตอนที่ 11-50% | 0 | |
| 22 | ตอนที่ 11-100% | 0 | |
| 23 | ตอนที่ 12-50% | 0 | |
| 24 | ตอนที่ 12-100% | 0 | |
| 25 | ตอนที่ 13-50% | 0 | |
| 26 | ตอนที่ 13-100% | 0 | |
| 27 | ตอนที่ 14-50% | 0 | |
| 28 | ตอนที่ 14-100% | 0 | |
| 29 | ตอนที่ 15-50% | 0 | |
| 30 | ตอนที่ 15-100% | 0 | |
| 31 | ตอนที่ 16-50% | 0 | |
| 32 | ตอนที่ 16-100% | 0 | |
| 33 | ตอนที่ 17-50% | 0 | |
| 34 | ตอนที่ 17-100% | 0 | |
| 35 | ตอนที่ 18-50% | 0 | |
| 36 | ตอนที่ 18-100% | 0 | |
| 37 | ตอนที่ 19-50% | 0 | |
| 38 | ตอนที่ 19-100% | 0 | |
| 39 | ตอนที่ 20-50% | 0 | |
| 40 | ตอนที่ 20-100% | 0 | |
| 41 | ตอนที่ 21-50% | 0 | |
| 42 | ตอนที่ 21-100% | 0 | |
| 43 | ตอนที่ 22-50% | 0 | |
| 44 | ตอนที่ 22-100% | 0 | |
| 45 | ตอนที่ 23-50% | 0 | |
| 46 | ตอนที่ 23-100% | 0 | |
| 47 | ตอนที่ 24-50% | 0 | |
| 48 | ตอนที่ 24-100% | 0 | |
| 49 | ตอนที่ 25-50% | 0 | |
| 50 | ตอนที่ 25-100% | 0 | |
| 51 | บทส่งท้าย | 0 | |
| 52 | วิธีซื้อนิยายค่ะ | 0 |
ไม่ต้องใช้ Net ก็อ่านนิยายได้ ด้วยแอพ NiyayRak.com บน Android และ iOS
