พันธนาการรักสีชมพู 25+ จบ

โดย: คุณธิดา  ชมผลงานอื่นๆของนักเขียนท่านนี้

ร่วมแชร์นิยาย ให้กำลังใจนักเขียนกันเถอะ =D

ตอนที่ 3 : รำลึกความหลัง

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป

เสือขับรถด้วยความเร็วผ่านช่องเขาลัดเลาะ เข้าทางลัดเพื่อจะเดินทางไปยังอุทยานแห่งชาติเขาสก ตั้งใจว่าจะพาเธอไปสงบสติอารมณ์และตกลงอะไรบางอย่างที่นั้น ที่ๆ เขาและเธอเคยขับรถมาเมื่อตอนที่เสือสอบได้ใบขับขี่เมื่ออายุ 18 ปี และขับพาเธอมาเที่ยวสองต่อสอง ซึ่งตอนนั้น อิงฟ้า มีอายุแค่ 13 ปีเท่านั้นเอง

    ความผูกพันธ์รักใคร่เหมือนเป็นพี่น้อง ปรัญช์ เพชรรัชตะ และเพชร โรจกรณ์ คุณพ่อของเสือ เพชรเป็นลูกน้องคนสนิทของคุณปรัญช์ ทำงานด้วยกันตั้งแต่คุณปรัญช์เริ่มบุกเบิกธุรกิจสถานบันเทิงที่หาดป่าตอง ยังไม่มีทรัพย์สินมากมายเหมือนตอนนี้ ความที่ซอยบางลาเป็นที่หมายตาของนักธุรกิจหลายต่อหลายคนและวงการมาเฟียหรือวงการเจ้าพ่อต่างชิงดีชิงเด่น แกร่งแย่งกันเพื่อความเป็นหนึ่งด้วยความเป็นหนุ่มไฟแรง กล้าชนทุกคนเพื่อความเป็นหนึ่งของปรัญช์ ทำให้เป็นการสร้างศัตรูโดยแท้จริงและก็ได้เพชรอยู่เคียงบ่าเคียงไหล่ เป็นเวลากว่าสิบๆ ปี จนถึงเมื่อคราวที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป วันนั้นคุณปรัญช์และเพชร เดินทางไปดูที่ดินที่จะสร้างตึกเลี้ยงนกนางแอ่นแถวอำเภอโคลกกลอย จังหวัดพังงา เขาสองคนอยู่คุยธุรกิจกันจนค่ำ ขากลับวันนั้นเพชรไม่สบายมากและได้ทานยาแก้หวัดก่อนขึ้นรถ เพราะกะว่ามาถึงป่าตองจะได้เข้าทำงานดูแลดิสโก้แทนคุณปรัญช์เลย เจ้านายจึงเป็นผู้อาสาขับรถให้เอง เมื่อทั้งสองคนกลับข้ามฝั่งมายังภูเก็ต ยังไม่พ้นหมู่บ้านท่าเรือ แถวอนุสาวรีย์ท้าวเทพกษัตรี มีรถยนต์ตามประกบด้านข้างฝั่งของเพชร คนร้ายไม่ทราบจำนวนได้กระหน่ำยิงคนที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับมากกว่าสิบนัด ทำให้เพชรเสียชีวิตคาทีทันที คุณปรัญช์ได้หักหลบวิถีกระสุนจนรถตกข้างทาง แต่โชคยังดีที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บจากวิถีกระสุน แค่เฉียดผิวหนังไปบางส่วนของหัวไหล่และหน้าท้อง แต่ต้องนอนโรงพยาบาลอยู่หลายวัน เพราะศีรษะแตก แขนและไห่ปลาร้าหัก

   วันที่เกิดเหตุ เป็นวันที่เสือพาอิงฟ้าไปเที่ยวที่เขาสก และนอนพักที่บังกะโลเล็กๆ ติดกับอุทยานแห่งชาติเขาสก ที่มีชื่อว่า ทรีท๊อปบังกะโล ซึ่งมีบ้านพักอยู่บนต้นไม้ ทั้งสองมีความสุขในฐานะพี่ชายพาน้องสาวมาเที่ยว ความสนิทสนมเหมือนเป็นพี่น้อง เสือรักดูแลเธอตั้งแต่เล็กๆ จึงทำให้เป็นที่ไว้ใจของทั้งสองครอบครัว ซึ่งวันนั้น คุณเอมอรเป็นคนอนุญาตให้เสือพาอิงฟ้ามาเที่ยวเอง เพราะเธอกับสามีไม่มีเวลาในส่วนนี้ที่จะดูแลอิงฟ้า เนื่องด้วยกิจการที่กำลังรุ่งเรืองเดินไปข้างหน้า แต่เมื่อกลับมาจากเที่ยวครั้งนั้น ทำให้เสือเงียบขรึมลง แต่ต้องยอมรับชะตากรรม ทั้งสามคนแม่ลูกต้องย้ายตัวเองเข้ามาอยู่ที่บ้านอิงฟ้านับตั้งแต่วันนั้น และขณะนั้นสิงห์น้องชายเพิ่งจะอายุไดแค่ 9 ปีเอง

   จากที่โหมทำงานหนักของทั้งคุณปรัญช์และคุณเอมอร แต่คุณเอมอรผู้ซึ่งมีสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก และเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว เนื้อเยื่อกล้ามเนื้อหัวใจผิดปกติมาตั้งแต่กำเนิด ทำให้เกิดปัญหาสุขภาพขึ้นชัดเจนในช่วงนี้ ด้วยความดีและความสงสาร แล้วคุณเอมอรไม่สามารถมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับคุณปรัญช์ได้ เมื่อผ่านไปหนึ่งปีที่เพชรจากไป คุณเอมอรจึงเป็นคนเอ่ยปากขอร้องพะเยาด้วยตัวเธอเอง ให้ยอมเป็นเมียอีกคนของปรัญช์ เพราะผู้หญิงยั่วเมืองเต็มหาดป่าตอง เธอเกรงว่าสามีจะไปมีเล็กมีน้อยที่อื่น ทั้งๆ ที่คุณปรัญช์ไม่ได้มีนิสัยเช่นนั้นเลย อีกทั้งร้อยเหตุผลที่คุณเอมอรยกมาพูดกับทั้งสองคน จนทำให้คุณพะเยายอมรับข้อเสนอที่ทางคุณเอมอรยื่นให้และด้วยบุญคุณข้าวแดงแกงร้อน ตั้งแต่เพชรเสียชีวิต ทำให้เธอไม่มีที่พึ่งอื่นแล้ว

   อิงฟ้าคิดว่าที่แม่เธอป่วยและต้องเสียชีวิตด้วยวัยที่ไม่สมควรจากไปและเหตุผลที่ทั้งพ่อและแม่ไม่เคยบอก ในตอนที่เธออายุ 15 ปี คุณเอมอรได้เสียชีวิตลงกะทันหัน ทำให้คุณพ่อตัดสินใจส่งเธอไปเรียนที่ประเทศออสเตรเลียและส่งเสือไปเรียนที่นั้นคู่กับเธอด้วย ความรู้สึกของอิงฟ้าเปลี่ยนไปนับตั้งแต่วันที่แม่เธอจากไป ความน่ารักและความไร้เดียงสา เด็กสาวที่ว่านอนสอนง่ายของพี่เสือได้ตายไปจากโลกนี้ไปด้วย เธอมองพี่เสือและแม่ของเขาเป็นศัตรู หน้าของเขาเธอก็ยังไม่อยากจะมอง แต่การอยู่ด้วยกันเพียงลำพังสองคนที่ออสเตรเลีย พี่เสือคนที่ห่วงใยน้องอิงฟ้าเสมอ และต้องเป็นผู้ดูแลเด็กสาวที่เอาแต่ใจเพียงลำพัง เขาทำให้หนูอิงทุกอย่างที่เธอปรารถนา แต่สิ่งที่ตอบกลับมาคือคำพูดที่เชือดเฉือนและจิตใจที่หยาบกระด่าง

   พี่เสือที่หลงรัก เขารักเธอ เขาจึงยอมได้ทุกอย่าง เขาบอกตัวเองเสมอไม่ให้อาจเอื้อม แตะต้องเธอตามความต้องการข้างในใจของตัวเขาเองตลอดมา มีเพียงคุณปรัชญ์ที่มองออก และรู้เห็นความจริงใจของเสือที่มีต่ออิงฟ้า

    เมื่อวันนี้ทุกอย่างเปลี่ยนไป เขาอยากประกาศให้โลกรู้ว่าเขารักเธอ เขาอยากเป็นเจ้าของตัวเธอและหัวใจของเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น

    “เสือลุงจะยกอิงฟ้าให้เสือดูแล เสือจะว่ายังไง” เสียงคุณปรัญช์ถามเขาขึ้นเมื่อเย็นวันหนึ่งหลังจากกลับมาจากการตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล คุณพะเยาร้องไห้เบาๆ อยู่ข้างๆ น้ำตาไหล

   จากการสนทนาก่อนหน้าทำให้ทุกคนได้รู้ว่า คุณปรัญช์ด้วยวัย 65 ปี ป่วยเป็นมะเร็งลำไส้ระยะที่สาม แล้วเขาได้พูดคุยกับคุณหมอและได้รับการติดต่อมาจากแพทย์ที่โรงพยาบาลเฉพาะทางที่ลำปางในเรื่องมะเร็งโดยเฉพาะ คุณปรัญช์ตัดสินใจเข้ารับการรักษาอย่างเร่งด่วน แต่ขอให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับสำหรับอิงฟ้า

   “อิงฟ้าไม่มีใคร นอกจากเสือ ลุงไว้ใจเสือมากนะ แต่ขอถามเสือสักคำ เสือรักหนูอิงไหม” ปรัญช์เอ่ยถามเขาตรงๆ เพราะความที่เป็นผู้ใหญ่และอาบน้ำร้อนมาก่อน ช่างสังเกตและรับรู้ เห็นความรักและความห่วงใยที่เขามีต่ออิงฟ้าลูกสาวเพียงคนเดียว ไม่ว่าอิงฟ้าจะร้ายจะแรงแค่ไหน เสือก็ยอมเธอทุกอย่าง เสือพยักหน้าก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

   “ครับ ผมรักหนูอิงครับ” คุณปรัญช์ยิ้มระบายออกมาเต็มหน้าแบบโล่งอก ก่อนจะเอื้อมมือไปจับคุณพะเยาที่นั่งอยู่ข้าง มีอาการเจ็บจุกขึ้นมาที่กลางลำตัว คุณพะเยาตกใจรีบขยับเข้าดูอาการ

   “เป็นไงบ้างคะคุณท่าน เจ็บมากหรือคะ” เธอเอ่ยถามสามีและยังคงเรียกเขาเหมือนที่เคยเรียก

   “อืม... นิดหน่อย” คุณปรัญช์พูดแต่กดความเจ็บเอาไว้คนเดียว ก่อนจะขยับตัวให้นั่งสบายขึ้น เมื่อความเจ็บที่มาเป็นช่วงๆ และจางหายไป

   “เสือจัดงานแต่งงานภายในอาทิตย์หน้านี่เลยนะลูก เสร็จงานแต่งงาน ลุงกับแม่ของเราจะเดินทางไปลำปางเลย” เสือขยับตัวเข้าใกล้เขาด้วยความเป็นห่วงเช่นกัน สิ้นบุญพ่อก็มีลุงปรัญช์ที่ดูแลครอบครัวเขาเป็นอย่างดีและรักเขาเหมือนเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขคนหนึ่ง

   คุณปรัญช์เรียกคุณสมบูรณ์ทนายเข้ามาใกล้ๆ แล้วโบกไม้โบกมือให้เสือออกไปจากห้อง งานแต่งจึงได้จัดขึ้นอย่างรีบเร่ง โดยไม่ให้เจ้าสาวได้เตรียมตัว เพียงแค่บอกล่วงหน้าหนึ่งวันเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นชุด รองเท้า หรือทุกอย่าง เสือเป็นคนจัดการให้หนูอิงทั้งหมด

    เขาผ่อนลมหายใจ เมื่อเห็นสาวสวยที่นั่งอยู่ที่เบาะข้างๆ เงียบเสียงไป

    “คงจะเพลียและก็เหนื่อย” ใจของเขานึกสงสาร แต่ก็อดอมยิ้มด้วยความอิ่มเอมในหัวใจไปด้วยไม่ได้

    ชายหนุ่มตั้งใจขับรถให้ช้าลงและไม่เหวี่ยงตอนเข้าโค้งมากๆ เหมือนตอนแรกๆ ที่อยากแกล้งเธอกลับ เพื่อให้เธอนอนหลับได้สบายขึ้น เขาจอดรถชิดข้างทาง ก่อนจะเอนเบาะลง และเอื้อมหยิบหมอนที่วางอยู่ด้านหลัง มาวางกันไว้ไม่ให้หน้าเธอชนกับกระจกรถอีกข้าง ร่างบางไม่ได้รู้สึกตัว สงสัยเมื่อคืน พี่เสือคงจะใช้งานตัวเธอหนักเกินไปแน่ๆ จากตรงนี้ไปอีกไม่ไกล เสือเลี้ยวหัวรถเข้าปากทางที่เขียนว่าอุทยานแห่งชาติเขาสก เขาขับรถเข้าไปจนเกือบสุดเขตแดนทางเข้าเขตอุทยาน ทรีท๊อป บังกะโล อยู่เบื้องหน้า เขาหักเลี้ยวเข้าไปในเขตบังกะโลที่ติดกับที่ตั้งสำนักงานของเขตอุทยาน เขาเอื้อมมือมาเขย่าที่ตัวเธอเบาๆ

    “หนูอิง ถึงแล้วครับ” เสือเอ่ยเรียกหนูอิงเบาๆ มีเด็กผู้ชายที่ให้การต้อนรับ ออกมาเคาะที่กระจกรถเรียกเหมือนเป็นการทักทาย ก้มหัวลง

    “สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยทักทายเมื่อเสือกดกระจกรถลง

    “เดี๋ยวยกกระเป๋าลงด้วยนะครับ” เขาเอื้อมมือไปกดปุ่มล็อค ก่อนที่เปิดประตูลงไปยืนข้างล่าง

    “คุณเสือใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามชื่อเขา ตามที่เสือได้โทรมาจองห้องพักไว้แล้ว

“ครับ เอาทั้งหมดที่เห็นนี่ลงด้วยนะครับ” เขาตอบรับ แล้วชี้ให้เด็กยกกระเป๋าทั้งสองใบที่วางอยู่หลังรถ และถุงใส่ของอีกสองสามถุง ที่เขาแวะซื้อที่ปั๊มระหว่างเติมน้ำมัน ซึ่งอิงฟ้ายังคงหลับไม่รู้เรื่อง

    “คุณเสือใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยถามชื่อเขา ตามที่เสือได้โทรมาจองห้องพักไว้แล้ว

    “ครับ เอาทั้งหมดที่เห็นนี่ลงด้วยนะครับ” เขาตอบรับ แล้วชี้ให้เด็กยกกระเป๋าทั้งสองใบที่วางอยู่หลังรถและถุงใส่ของอีกสองสามถุง ที่เขาแวะซื้อที่ปั๊มระหว่างเติมน้ำมัน ซึ่งอิงฟ้ายังคงหลับไม่รู้เรื่อง

    ชายหนุ่มเดินเข้าไปชำระเงินที่เคาน์เตอร์ด้านใน และสั่งให้ทำอาหารขึ้นไปเสิร์ฟที่ห้องพัก รวมถึงสั่งน้ำแข็งด้วย เขามองตามหลังเด็กหนุ่มที่เรียกเพื่อนอีกคนมาช่วยหิ้วกระเป๋าและข้าวของทั้งหมด ตรงไปยังห้องพักที่ใหญ่ที่สุดที่สร้างครอบต้นไม้ใหญ่ในบริเวณของบังกะโล

    “ดูดีกว่าเมื่อก่อนเยอะเลย” เขาบอกกับตัวเองในใจ หมุนตัวมองความเขียวชอุ่มของอาณาบริเวณโดยรอบ

    อิงฟ้าขยับตัว รู้สึกว่ารถไม่ได้เขยื้อน รู้สึกมึนๆ หัวนิดหน่อย ได้ยินเสียงเสือเรียกแล้ว แต่ยังไม่อยากจะลืมตา ขยับตัวลุกขึ้นนั่งตรง ยกมือขึ้นบิดขี้เกียจ เสือมาถึงด้านข้างฝั่งที่เธอนั่ง เปิดประตูรถและคว้าเอวบางลงมาจากรถทันที

    “ไปขึ้นไปที่ห้องพักกันดีกว่า” เขาใช้มือที่แข็งแรงกว่า หนีบบังคับร่างบางให้เดินตามไปยังบ้านพักอย่างรวดเร็ว ด้วยความที่ยังคงงัวเงีย อิงฟ้าจึงไม่ได้มีแรงขัดขืนเขาแต่อย่างใด เสือประคองร่างบางเดินขึ้นบันได หลังจากที่เด็กชายสองคนเดินลงมาถึงชั้นล่าง เขายื่นธนบัตรใบละหนึ่งร้อยให้คนละใบ เด็กสองคนรับไหว้ยิ้มร่า

    ห้องที่เสือเลือกอยู่สูงกว่าเพื่อน หลังใหญ่ที่สุดในบังกะโลนี้ เขาดันหลังเธอให้เดินขึ้นไปด้านบน อิงฟ้าขาสั่นผับๆ หันมามองหน้าเขา

    “ไปสิครับ อย่าบอกนะว่ายังกลัว” เขาเอ่ยถามเธอเพราะรู้ว่าอิงฟ้าเป็นโรคกลัวความสูง และที่เสือเลือกมาที่นี่ เธอจะได้ไม่หนีเขาไปไหนได้ เพราะความที่เธอไม่กล้าเดินลงบันไดที่สูงชันเพียงลำพังคนเดียว เขาใช้อีกมือประคองจับข้อศอกเธอไว้และอีกมือจับราวบันได ส่งยิ้มหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อเห็นกิริยาที่สั่นงันงกของหญิงสาวตรงหน้า “หนูอิง ถ้าช้ามันก็ยิ่งน่ากลัวนะ รีบๆ เดินเร็วเข้า แล้วก็อย่ามองลงไปข้างล่างด้วยนะครับ” เขาเอ่ยบอกเธอ อิงฟ้ากล้าๆ กลัวๆ ก่อนที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เหมือนจะฮึด ก่อนจะก้าวเท้าให้เร็วขึ้นตามคำแนะนำจากเขา แต่เธอก็รู้ ว่าเมื่อขึ้นไปถึงข้างบนแล้ว มองไปทางไหนก็จะสวยงามไปหมด

    ภาพสองคนพี่น้องที่นั่งห้อยขาหยอกเย้ากันอยู่บนระเบียงบ้านต้นไม้เมื่อสิบสองปีก่อนผุดขึ้นมาในหัวเธอ

   “อิงฟ้ารักพี่เสือ” เธอได้ยินเสียงของเด็กสาวสิบสามขวบเอื้อนเอ่ยบอกพี่ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงจะเป็นแค่เด็กหญิงตัวน้อยๆ แต่เธอก็รู้จักที่จะรัก และรู้ว่าใครดีกับเธอ แค่นึกถึงวันก่อนๆ เธอก็ยิ้มพราว ยอมรับว่าพี่เสือเป็นรักแรก และรักเดียวของเธอเช่นกัน

    เมื่อเปิดประตูห้องเข้าไป เสือให้ทางบังกะโลจัดแจกันเล็กๆ ให้เก็บดอกหญ้ามาเสียบเอาไว้ อิงฟ้าปรี่เข้าไปชมอย่างถูกใจและเผลอตัวหันมาส่งยิ้มให้กับพี่เสือ เขาดีใจที่เห็นเธอชอบ เดินตรงมาโอบกอดเธอทางด้านหลัง ก้มลงหอมแก้มเธอเบาๆ เธอเบี่ยงตัวหลบออกจากอ้อมแขน แล้วหันไปผลักเขาแทบทันที พอดีมีเสียงเคาะดังมาจากข้างนอกและส่งเสียงเรียกชื่อของเขาออกมาด้วย

    “คุณเสือครับ เอาอาหารมาส่งครับ” เขาจ้องหน้าหนูอิงที่ตอนนี้แดงระเรื่อ แต่กับเชิดหน้าขึ้นตรง เสือมองกิริยาตรงหน้าส่ายหน้าแบบอ่อนใจ เขาจึงเดินหันหลังไปเปิดประตูให้กับผู้มาเยือน

    “ขอบใจมากนะ” เขาเอ่ยและรีบรับถาดอาหารขึ้นมาถือเอาไว้ ก่อนจะวางมันไว้ที่โต๊ะใกล้ประตู แล้วเดินกลับไปที่ประตูห้อง หยิบแบงค์ห้าร้อยออกมาจากกระเป๋าสตางค์ ส่งยื่นให้เด็กหนุ่ม “ไม่ต้องทอน” เด็กหนุ่มรีบยกมือไหว้ และหันหลังเดินลงบันไดที่สูงชันไปในทันที เขาหันกลับมาที่ร่างสวย เห็นเธอเดินเข้าห้องน้ำไป พร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่

    เสือจัดแจงอาหารที่สั่งมา แล้วหยิบแก้วที่วางบนถาดออกมาใส่น้ำแข็ง แล้วเปิดขวดเบียร์เย็นเจี๊ยบเทลงไป ฟองเบียร์ฟู่ขึ้นมา เขารีบยกขึ้นกระดกลงคออย่างรวดเร็ว นั่งทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง ถอนลมหายใจออกมาเป็นระยะ นึกประวิงไปถึงคนสวยที่แสนพยศที่อยู่ในห้องน้ำ และเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาในชีวิต รวมถึงเรื่องที่สร้างความหนักใจให้เขาไม่ใช่มีแต่เรื่องของอิงฟ้า แต่ยังมีเรื่องอาการป่วยของคุณลุงปรัญช์ ที่เขานึกรู้ว่าไม่ใช่เรื่องล้อเล่น และท่าทางที่เขาเห็นอาการของคุณลุงก็หนักเอาการอยู่

    “แอ๊ด...” เสียงประตูเปิดออกมา เขาหันไปสบสายตา เธอรวบผมที่ระบ่าขึ้นไว้บนศีรษะและเสียบมันไว้ด้วยปิ่นปักผมแหลมเล็กที่เธอได้มันมาจากในกระเป๋าที่ป้าน้อยใส่เข้ามาให้ อิงฟ้าสวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นเอวยืดหลวมๆ

    “มากินอะไรก่อนเร็ว” เขาขยับตัวและเอ่ยปากพร้อมเลื่อนเก้าอี้ให้ เธอเดินมาและนั่งลงอย่างเสียไม่ได้ เธอนึกถึงอาหารเช้าที่กินตอนอยู่ที่บ้านของเดฟและเวนย์ ที่กินแค่ขนมปังแผ่นเดียวและไข่ต้มอีกสองฟอง ไม่หิวก็แปลกแล้ว

    ตอนนี้แสงอาทิตย์เริ่มลับขอบฟ้า แต่ยังพอเห็นความเขียวขจีที่ชุ่มชื่นข้างนอกหน้าต่าง เสือเดินไปเลื่อนสไลด์หน้าต่างที่เป็นแบบมุ้งลวดให้หมด เพราะที่นี้คือป่า สิ่งที่จะตามมาในเวลาค่ำคืน คือพวกแมลงที่ชอบบินเข้ามาล้อเล่นกับแสงไฟ

    “ดื่มสักหน่อยไหม” เขาเอ่ยถามเธอ แต่รินเบียร์เย็นๆ ลงแก้วของตัวเองอีกครั้งหนึ่ง ก่อนจะกระดกมันลงคออย่างรวดเร็ว

    หนูอิงไม่ตอบ แต่กับสนใจกินอาหารตรงหน้าอย่างอร่อย จริงๆ เธอเป็นคนกินอะไรง่ายๆ หรอก แต่ที่เรื่องมากเพราะอยากจะหาเรื่องเอากับพี่เสือเท่านั้นเอง แต่วันนี้รู้สึกตัวเองเหนื่อยมากแล้ว ไม่อยากสู้รบปรบมือกับใคร เขายังคงนั่งรินและกระดกเบียร์เย็นเข้าปากโดยไม่สนใจที่จะกินอาหารตรงหน้า อิงฟ้านึกเป็นห่วง

    “ไม่กินอะไรหน่อยหรือคะ” เสียงเธอที่ถามออกมาน้ำเสียงแปร่งๆ

    เขาหันมาสบสายตา ยิ้มออกมาตรงมุมปากนิดๆ ก่อนจะหันไปสนใจดื่มเบียร์ที่เขานำขึ้นมาตั้งไว้ทั้งหมดสามขวด ซึ่งตอนนี้ก็หมดไปเกือบสองขวดแล้ว อิงฟ้าเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเขามีแผลที่มุมปากด้วย

    “อ๋อ คงจะตอนชุลมุนกันที่บ้านเดฟแน่ๆ ตายแล้ว...ไม่รู้เวนย์กับเดฟเป็นไงบ้าง” ใจเธอประวิงไปหาสองคนนั้น นึกถึงโทรศัพท์และกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาได้ ว่าเธอไม่ได้หยิบติดมือมาจากบ้านของเดฟ ตอนที่เขากระชากเธอลงมา หญิงสาวนึกโกรธคนตรงหน้า จึงเอ่ยขึ้นต่อว่าเขาไป

    “นิสัยอันธพาลเนี้ย สงสัยจะเกิดขึ้นมา ตั้งแต่กลับมาคลุมงานที่ดิสโก้นะคะ” เธอว่าเขากระแทกน้ำเสียง ยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม ก่อนจะหมุนตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ พี่เสือกระชากดึงแขนหนูอิงให้เข้ามาปะทะกับหน้าอกกว้าง และผลักร่างบางให้นั่งลงบนตักของเขาทันที

    “ทำไม หึ...โกรธที่พี่เสือ ชกหน้าไอ้ชู้รักของหนูอิงเหรอ” เขาหน้าแดงรู้สึกหึงขึ้นมา ใจนึกเห็นรูปที่เอกส่งมาให้ หนูอิงสวมกอดและหอมแก้มกันไอ้ฝรั่งตาน้ำข้าวซะขนาดนั้น

    “แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรที่ไปชกหน้าเขาถึงในบ้าน ป่านนี้เขาไม่แจ้งความแล้วหรือคะ ว่ามีคนไปบุกรุกทำร้ายร่างกาย” เธอพูดว่าใส่เขา พลางใช้มือแกะมือใหญ่หนาที่โอบรอบเอวของเธอเอาไว้แน่น

    เสือยิ่งรัดรอบเอวเธอแน่นเข้าไปอีก เอื้อมมืออีกข้างไปยกแก้วเบียร์ที่วางขึ้นดื่มจนหมด แล้วกระดกขวดที่สามขึ้นมาจดที่ปาก แล้วเทมันลงลำคอโดยไม่เทลงไปในแก้ว ก่อนจะกระแทกก้นขวดลงบนโต๊ะแบบจงใจ ซุกไซ้ไปที่ซอกคอขาวของคนดื้อรั้นที่นั่งอยู่บนตัก รวบสองมือไว้ใต้วงแขนใหญ่

    “แล้วที่กอดจูบกันและยังนั่งซบพิงไหล่กันอยู่ที่โซฟาในบ้านของผู้ชาย และไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่ผัวของตัวเองด้วยล่ะ คิดว่าทำถูกแล้วเหรอ” เขาพ่นระบายคำพูดที่อึดอัดทั้งหมดออกมา ก่อนจะกดจมูกลงไปบนแก้มใสหนักๆ “ทำไม เมื่อคืนเข้าหอ พี่เสือจัดให้หนูอิงไม่สมความอยากหรือไงครับ” คำพูดวาจาที่เชือดเฉือน ทำให้หนูอิงเจ็บแปล๊บขึ้นมาในหัวใจ ไม่คิดว่าพี่เสือจะดูถูก

    “เราไม่ได้มีอะไรกัน แล้วเดฟกับเวนย์ก็เป็นแค่เพื่อนของหนูอิงเท่านั้น อย่ามาคิดสกปรก” เธอเถียงเขากลับทันควัน นั่งดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนของเขา

    “ถ้าไม่อยากเหนื่อยตาย ก็ดิ้นไป” เขาพูด พลางยกขวดเบียร์ที่เหลือขึ้นดื่มจนหมด ชายหนุ่มหันมาซุกไซ้ร่างบางตรงหน้าอย่างจงใจ เริ่มลงน้ำหนักมือเพิ่มความหนักหน่วง กดตัวเธอให้แนบชิดร่างกายกำยำ สะโพกผ่ายกลมมนเบียดชิดกับความแข็งขืนที่ตรงกลางร่างแกร่งที่กับลำพองตัวดุนดันเนื้อสะโพกของเธออยู่จนเธอรู้สึกได้ ยิ่งขยับตัวก็เหมือนเป็นการปลุกเร้าเร่งรัดอารมณ์ของเขามากยิ่งขึ้น

    เขาพลิกร่างเธอให้นอนหงายอยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะฉกจูบปิดริมฝีปากที่กำลังจะร้องห้ามประท้วงแกล้งบดจ้วงแทงปลายลิ้นสร้างความรัญจวนให้แก่หญิงสาวเป็นอันมาก ความรู้สึกรักและโหยหาความรักจากเขาที่ตอนนี้เริ่มปิดไม่มิด

    “ใครว่าหนูอิงไม่รักพี่เสือ พี่เสือเป็นรักแรกของหนูอิงนะคะ นอกจากพี่เสือแล้ว หนูอิงจะไม่รักใคร” เธอลำพึงอยู่ในใจ

    ใจประวัดไปถึงเมื่อสิบสองปีก่อน ณ ที่แห่งนี้ ที่ทั้งสองนอนกอดกันเพราะอากาศเย็น แต่ความรู้สึกของเด็กสาวที่รักผู้ชายตรงหน้านี้เหลือเกิน วันนั้นประหนึ่งเธอได้สัญญากับตัวเองไว้ว่า จะเป็นของพี่เสือแค่เพียงคนเดียว

    ความสิเน่หาที่มีในตัวเขา และนึกถึงกายที่ได้สัมผัสกายของกันและกันเมื่อคืน เธอลืมตัวเอื้อมมือน้อยๆ สองข้างขึ้นโอบรัดรอบคอเขาแน่น ก่อนที่จูบตอบเขาแบบหวานหยดเช่นกัน

    “อือ...เก่งขึ้นมากเลยนะครับ” เขาชมเธอเมื่อคลายริมฝีปากออกมาจากร่างบาง ก่อนจะยกเธอขึ้นทั้งร่าง มุ่งตรงไปที่เตียงกว้างกลางห้อง ส่งสายตาหวานให้แก่เธอ

    เมื่อวางเธอลงบนเตียง เขารีบทับทาบร่างกำยำลงไปอย่างรวดเร็ว บทจูบซุกซนได้เริ่มต้นขึ้น เขาซุกไซ้ไปทั้งใบหน้าและลำคอ มือไม้เริ่มไม่อยู่นิ่งสอดเข้าไปใต้เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่

    “อือ...พี่เสือ อย่าค่ะ” เธอร้องคราง ส่งเสียงห้ามออกมาแผ่วเบา

    “ทำไมครับ ยังกลัวเหรอ” เสือเอ่ยถามเธอด้วยน้ำเสียงอาทร แต่ตอนนี้อะไรก็คงยั้งหยุดเขาไม่ได้ ตอนที่เขาเบียดร่างทาบทับเข้ามา หนูอิงสัมผัสได้ถึงความคัดตึงที่ชิดแน่นกดทับลงไปที่หน้าขา

    เขายังซุกหน้าไล่เรื่อยไปตามผิวหนัง มือระร้ายเริ่มถอดเสื้อยืดและกางเกง รวมถึงชุดชั้นในของเธอออกทั้งหมด ความเย็นของอากาศภายนอกรวมถึงรสลิ้นและปลายจมูกทำให้อิงฟ้าขนลุกเกรียวไปทั้งกายเริ่มสั่นเทิ้ม ยิ่งตอนเขาอ้างับยอดชมพูเธอถึงกับครางกระเส่า และบิดตัวไปมาส่ายหนีการรุกรานนั้นอย่างทรมาน

    “หนูอิงหอมหวานไปทั้งตัว หนูอิงต้องเป็นของพี่เสือคนเดียวนะครับ รู้ไหม?” เขาพูดพลางเคลื่อนตัวลงต่ำ จรดปลายจมูกสูดดมหาความหอมที่รัญจวนใจจากกลิ่นกายสาว ก่อนจะตวัดลิ้นสร้างความกำหนัด ยั่วยุเพิ่มความปรารถนาให้คุกรุ่นในกายของเธอ

    เสียงจักจั่นที่กรีดร้องอยู่ด้านนอก ผสานกับเสียงครางหวานที่อยู่ภายในห้องพักบนบ้านต้นไม้หลังใหญ่ เร้าอารมณ์ของชายหนุ่มที่รักผู้หญิงคนนี้สุดหัวใจ เขาเอ่ยคำรักบอเธอขึ้นมาวนเวียนซ้ำๆ

    “หนูอิงครับ พี่เสือรักหนูอิงนะ”พูดแล้วพูดอีก บอกรักเธอแล้วบอกรักเธออีก เสียงกระซิบที่บอกรักเธอแผ่วเบานุ่มนวล จนทำให้ร่างบางเผลอกายโอบรัดลำตัว และลูบไล้แผ่นหลังของเขาไปด้วยความรักเช่นกัน เขาแทรกกายลงไปในตัวเธอ หนูอิงสะอื้นกลืนความรัญจวนลงในคอ และเอ่ยบอกครวญครางว่าเจ็บไม่ขาดสาย

    “พี่เสือ หนูอิงเจ็บค่ะ...อือ...” เธอบอกเขาเสียงแผ่ว

    “แป๊บเดียว ทนเอานะครับหนูอิง พี่เสือจะทำเบาๆ” เขาจูบปลอบประโลมเธอไปทั้งใบหน้า จุมพิตรับขวัญที่ริมฝีปากบางเบาที่สั่นระริกเชิญชวนให้เขาเข้ามาเชยชม

    เพลงรักบรรเลงแข่งกับเสียงสรรพสัตว์ที่ร้องลั่นอยู่ในป่าใหญ่ ก่อนจะจบลงความความรุนแรงที่ชายหนุ่มลืมตัวทิ้งคำมั่นที่ให้ไว้กับเธอในตอนแรก ว่าจะทำเธอแบบเบามือ เสือกระแทกกระทั้นใส่เธอจนร่างบางเกร็งสะท้าน ร้องครางออกมาด้วยความสุขสม ก่อนที่เขาจะส่งกายกำยำเข้าออกอย่างรวดเร็วและส่งสารรักบอกเธอด้วยความเต็มใจใส่ความฉ่ำร้อนวาบไปทั้งกายสาว สองร่างกอดก่ายกันอยู่บนเตียง เสือซุกหน้าลงบนหน้าอกของเธอ ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคง หลับลงไปด้วยความเหนื่อยและเครียดมาเป็นเวลานาน      

    หนูอิงมองร่างใหญ่ที่ตอนนี้ทิ้งตัวหลับอยู่ข้างๆ เธอพยุงตัวลุกขึ้นไปชำระล้างร่างกายในห้องน้ำ และกลับออกมาปิดไฟและแทรกตัวเข้าไปนอนข้างๆ ก่อนนอนได้เพ่งพิศจ้องมองหน้าเขาจากแสงจันทร์ฉายที่ส่องสว่างลงสอดเข้ามาในห้อง เธอมองคนตรงหน้าอยู่เป็นนานสองนาน ลมหายใจที่สม่ำเสมอทำให้เธอรู้ว่าเขาหลับสนิท อิงฟ้าชะโงกหน้าตัวเอง แอบหอมแก้มร่างใหญ่ที่นอนตรงหน้าไปเบาๆ สองสามที ก่อนจะล้มตัวลงนอนคลุมผ้าห่มให้เขาและเบียดหลังให้แนบชิดกับกายของเขา หลบความเย็นสายลมที่กรรโชกเข้ามาผ่านช่องตาข่ายตะแกรงเล็กๆ ของมุ้งลวด หลับตาลงอย่างอุ่นใจข้างร่างกำยำที่ตอนนี้ก่ายกอดเธอไว้ด้วยความรักเต็มหัวใจ

    โฉมงามเจ้ารักพี่               แต่เจ้านี้ช่างปากแข็ง

   รักของเจ้าแสแสร้ง             ใจนึกแกล้งรักไม่ได้

   ตัวพี่รักสุดแสน                 มิเคยแค้นรักห่วงใย

   เพียงเจ้าเป็นจอมใจ           คงสุขใจหาไหนปาน

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป