[จบ] จังหวะรักมาเฟีย I ( Mafia's Rhythms Of Love )

โดย: รุ่งอรุโณทัย  ชมผลงานอื่นๆของนักเขียนท่านนี้

ตอนที่ 31 : < นางฟ้า...> 100%

XI

< นางฟ้า...>

100%

แคทรีนได้แต่ยิ้มและเดินไปกอดลาหนูนา “แล้วเจอกันอีกนะจ๊ะนางฟ้า” และกล่าวลาโคลเดินออกจากห้องไป ซึ่งจังหวะที่ไรอัลมาถึงพอดี

  “Hi...ไรอัล” แคทรีนกล่าวทักไรอัลทักตอบและเธอก็เดินออกจากห้องไป

“เป็นยังไงบ้างโคล” ไรอัลถามต่อทันที ในความหมายเดียวกันกับปีเตอร์ ที่โคลยังไม่มีโอกาสได้ตอบออกไป “เกือบสมบูรณ์แล้ว ยังมีบางอย่างที่รอการแก้ไขอยู่” โคลให้รายละเอียดกว้างๆ “แต่คาดว่าวันมะรืนนี้ก็ถ่ายทำได้แน่นอน และเสร็จภายในสองวันทันเวลาก่อนที่พวกคุณเดินทางไป แมนฮัตตั้นแน่นอน”

“แล้วเป็นส่วนไหนที่ยังต้องแก้” ไรอัลถามต่อ 

“สเต็ปการเต้นคู่”

“อืม!...ถ้างั้นก็ให้ซ้อมกับพีทเลย ไหนๆก็ต้องแสดงคู่กันอยู่แล้ว” ไรอัลให้ความเห็น โคลพยักหน้าเห็นด้วยและทั้งสองก็หันไปที่ปีเตอร์กับหนูนา “พร้อมมั้ยนีน่า” ไรอัลเป็นฝ่ายถามหนูนา

“ค่ะ”

“งั้นก็เริ่มเลย” โคลเป็นคนให้สัญญาณและเตรียมเพลง

ปีเตอร์เข้าไปโอบหนูนาทันที “คิดถึงจัง” ปีเตอร์ก้มไปกระซิบเบาๆที่ข้างหู หนูนาหน้าแดงทันทีและมองสบตากัน ต่างถ่ายทอดความรู้สึกที่มีให้กัน และเมื่อดนตรีเริ่มขึ้นท่วงท่าของคนทั้งสองก็เป็นไปตามสเต็ปที่ได้ซ้อมกันไว้ แต่ต่างกันที่ท่วงท่าของหนูนาพลิ้วไปตามการนำของปีเตอร์อย่างลงตัวและเป็นธรรมชาติ สีหน้าและแววตาของหนูนาออกมาแบบที่โคลต้องการและพยายามมาตลอดแต่เขาก็ทำไม่สำเร็จ  

โคลเมื่อได้มองและเห็นแบบนั้นเขายิ้มและเข้าใจได้ทันที นีน่าคุณเป็นนางฟ้าตัวจริงและคุณเป็นมันเพื่อผู้ชายคนเดียวคือปีเตอร์ มาร์ส คนนี้และท่าสุดท้ายของการจบที่ปีเตอร์ต้องยกตัวหนูนาขึ้นทุกอย่างสมบูรณ์ เพราะหนูนาไม่มีความกังวลหรือระแวงว่าปีเตอร์จะทำเธอล่วง เพราะเธอเชื่อมั่นและเชื่อใจอย่างไม่มีเงื่อนไข หนูนาจึงปลดปล่อยตัวเองไปกับอารมณ์เพลงไม่มีความกังวลใดๆ

และเมื่อทุกอย่างจบลงเสียงปรบมือของโคลดังขึ้น “ไรอัล ผมขอถอนคำพูดทุกอย่างสมบูรณ์ การถ่ายทำเป็นไปตามกำหนดการณ์เดิมอย่างไม่ต้องสงสัย”

“อืม!”  ไรอัลตอบรับ และหันไปยิ้มกับนีน่าที่ตอนนี้ยิ้มรออยู่แล้ว เผื่อแผ่ให้กับทุกคนรวมถึงโคลด้วย   โคลได้แต่มองอย่างเสียดายยิ่งนีน่าเป็นแบบนี้เขาก็ยิ่งคิดว่าปีเตอร์ช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีจริงๆ 

“ถ้างั้นวันนี้ผมหมดหน้าที่แล้วครับคงต้องขอตัว...แล้วเจอกันวันถ่ายนะครับนีน่า...อย่าลืมซ้อมด้วยตัวเองนะ”   โคลพูดออกไปและหันไปกำชับกับหนูนาเป็นการเป็นงาน แต่ก่อนจะเดินออกจากห้องไปโคลก็เดินตรงไปที่ปีเตอร์และยื่นมือออก 

“ดีใจด้วยนะปีเตอร์ ฉันอิจฉานายจริงๆ...ถ้าเมื่อไหร่ที่นายพลาดหรือละเลย...นางฟ้า...เมื่อไหร่...ฉันไม่ปล่อยให้หลุดมือฉันแน่นอน”  โคลพูดไปพร้อมชำเลืองตาไปที่หนูนาสื่อความหมายในคำพูด 

ปีเตอร์ยื่นมือไปจับกับโคล แต่ไม่ได้กล่าวตอบอะไรเพียงแค่พยักหน้า “ไม่มีทางเกิดขึ้น...เพราะเธอคือนางฟ้าของฉันเท่านั้น” ปีเตอร์คิดและยิ้มสื่อความนัยให้กับโคล และโคลหันไปกล่าวลากับคนอีกสองคนและเดินออกไป 

“เก่งมาก” ปีเตอร์ชมหนูนาทำให้หนูนาเขินหน้าแดงมาก แต่เขาก็ยอมรับว่าโคลเยี่ยมมาก หนูนาดูสง่างามมากและเขาก็ได้รับคลิปจากแคทรีนด้วย หนูนาช่างมีชีวิตชีวาในช่วงเวลาของการเต้นทำให้เขานึกถึงแม่ของเขา ผู้หญิงสองคนนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนกันมาก สดใส มองโลกในแง่ดี ร่าเริง เผื่อแผ่ความสุขให้กับคนรอบข้าง สำหรับปีเตอร์ที่เขาเคยพลาดมาแล้วในการปกป้องผู้หญิงที่มีความสำคัญกับชีวิตเขา แต่ครั้งนี้เขาจะไม่พลาดอีกแน่นอน 

“เรากลับกันเถอะ ผมมารับ”

“ค่ะ...แล้วไรอัลจะกลับหรือยังคะ” หนูนาตอบรับปีเตอร์ และหันไปพูดกับไรอัล 

“อืม!” ไรอัลกล่าวตอบ เพราะการที่เขาต้องเข้ามาเนื่องจากไม่แน่ใจสถานการณ์ระหว่างโคล กับ ปีเตอร์ จึงไม่สามารถปล่อยทั้งสองคนไว้ได้ แต่ทุกอย่างก็เกินคาดไม่มีปัญหาอะไร ส่วนหนึ่งและเป็นส่วนที่ใหญ่ก็คือ นางฟ้าตนนี้ ที่ไม่เปิดโอกาสให้ใครได้มีโอกาสได้สานสัมพันธ์กับเธอ แต่ดูแล้วเหมือนเจ้าตัวกลับไม่เข้าใจแลัรับรู้อะไรเลย แต่ก็ดีแล้วตอนนี้สำหรับเขาแล้วเขาคิดว่าปีเตอร์ได้เจอนางฟ้าที่แท้จริงของเขาแล้ว เขาดีใจด้วยจริงๆที่ปีเตอร์จะได้มีความสุขรู้จักความรักที่แท้จริง แต่จะรักษามันไว้ได้นานแค่ไหน ก็ต้องคอยดูกันต่อไป.....

ทันทีที่โคลเดินออกจากห้องสตูดิโอ เขาได้แต่หันกลับไปมองทั้งสองคนที่ยังประคองกอดกันอย่างเสียดาย ผู้ชายคนนั้นน่าจะเป็นเขาแต่เขายังไม่หมดหวังทีเดียว เพราะเขาก็รู้จักกับเจซีที่สื่อต่างประโคมข่าวว่าทั้งสองเป็นคู่รักกัน แต่สืบเนื่องจากว่าเขาเองไม่ได้สนิทกับปีเตอร์ ตื้นลึกเป็นไงเขาก็ไม่รู้และเขาก็ไม่เคยสนใจ แต่ตอนนี้เขาเริ่มสนใจมันซะแล้ว คงต้องติดต่อเพื่อนสาวคนนี้สักหน่อยสุขทุกข์เป็นอย่างไรกันบ้าง และเมื่อคิดได้ดังนั้นรอยยิ้มบางอย่างก็ปรากฎบนใบหน้าของตัวเอง อาจจะดูโหดร้ายกับนางฟ้าสักหน่อย แต่จะให้ทำไงในเมื่อเขาเองก็ต้องการนางฟ้าเหมือนกัน และต้องเป็นตนที่อยู่ในห้องแห่งนี้ด้วย  

🎸🎤🎶🎼

ปีเตอร์ หนูนา และไรอัล เมื่อลงมาที่ลานจอดรถต่างก็กล่าวลา ปีเตอร์กับหนูนาเดินไปที่ประจำของปีเตอร์ เมื่อได้อยู่กันสองคนในรถ ปีเตอร์ดึงหนูนาเข้ามารับความคิดถึงจากเขาอย่างหนักหน่วง ปีเตอร์ประกบปากหนูนาอย่างเรียกร้อง ก็ได้รับการตอบกลับในแบบของเธอสร้างความพึงพอใจให้กับเขาเป็นอย่างมาก หนูนาช่างหอมหวานจนเขาแทบจะหยุดตัวเองไม่ได้  หนูนาเป็นผู้หญิงคนแรกที่สามารถดึงความรู้สึกที่เขาเก็บไว้และไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีใครทำได้แม้แต่เจซี ตัวเขาเองก็แปลกใจไม่เข้าใจทั้งๆที่หนูนาแทบจะไม่ได้ทำอะไรเลย เธอเป็นเพียงแค่เป็นตัวเองทั้งรอยยิ้ม แววตา หรือแม้แต่เวลาเธออายทุกอย่างมันเป็นสิ่งที่เขารอคอย  

ทุกอย่างมันเริ่มตั้งแต่ตุ๊กตาแทนตัวเธอที่เขาเก็บได้ แอบขโมยและเก็บไว้ ในบางครั้งเขาจะเอาติดตัวไปเวลาที่ต้องไปโชว์ตัวหรือไปแสดงคอนเสิร์ต เหมือนมันเป็นสิ่งแทนตัวเธอเวลาที่ต้องห่างกัน

“อืม!....พี.ท”  หนูนาเมื่อรู้สึกหายใจไม่ทัน

ปีเตอร์ค่อยๆถอนริมฝีปาก แต่ยังคลอเคลียปากหนาของตัวเองกับปากอิ่มที่บวมเจ่อน่ารักยิ่งนัก 

“คิดถึงกันบ้างมั้ย?” ปีเตอร์กระซิบถามเบาๆ หนูนาไม่ตอบอะไร เพราะคิดว่าการห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงสำหรับเธอนั้นมันไม่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่โต ได้แต่หายใจและสายตาจับจ้องที่ดวงตาดำเข้มนั้น “ถ้าไม่ตอบจูบอีกนะ” 

“พีท...” หนูนาเรียกพร้อมยกมือที่ยังติดแขนเสื้อปิดฝ่ามือยกขึ้นมาโอบหน้าหล่อๆนี้  “พีทไม่สบายหรือเปล่า?”  ปีเตอร์เมื่อได้ยินแบบนั้น ก็ต้องเลิกคิ้วเป็นคำถามและแสดงสีหน้างงๆ  

“ก็พีท...อ้อนจัง...ปกติไม่เห็นจะเป็นคนแบบนี้...ช่วงหลังๆเป็นอะไรหรือเปล่า...หรือว่าไม่สบาย”  หนูนาอธิบายต่อ

ปีเตอร์ได้แต่อมยิ้มในความซื่อของเธอ ดีนะที่เขาตัดสินใจที่วิ่งทางตรงกับหนูนา คือบอกให้เธอได้รับรู้ ขืนใช้วิธีการแบบการกระทำ สาวซื่อบื้อคนนี้ไม่มีทางเข้าใจแน่ 

“กลับกันดีกว่า ดูแล้วหนูนาเหนื่อยๆ นะ”  ปีเตอร์พูดพร้อมถอยห่างออกมา เตรียมพร้อมขับเคลื่อนพาหนะ แต่ก่อนที่เขาจะได้ทำอย่างตั้งใจเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะก่อน และเมื่อเขาหยิบมันออกมาดู “เจซี” ปีเตอร์จึงขอตัวกับหนูนาและออกจากรถไป 

หนูนาได้แต่มองตามแต่ก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากมาย ตอนนี้เธอเริ่มรู้สึกอ่อนล้าตามร่างกายและง่วงมาก หนูนาปรับเบาะเพื่อที่เธอจะเอนกายเล็กน้อยให้ร่างกายผ่อนคลาย และเพียงไม่นานสิ่งรอบข้างของเธอก็มืดดำสนิท หนูนาเข้าสู่ห้วงนิทราไปแล้ว

“เจซี” ปีเตอร์กล่าวทันทีที่รับสาย ตอนนี้แววตาและสีหน้าต่างกับเมื่อครู่แบบหน้ามือเป็นหลังมือ

“พีท...เป็นไงบ้าง...ตอนนี้เจสกลับมาแล้วนะคะ...คิดถึงพีทจัง เจอกันหน่อยได้เหรอเปล่า?” 

“ได้...”

“พรุ่งนี้ที่ร้านเดิมนะ...มื้อเที่ยง”

“ตกลง”

ปีเตอร์ตอบตกลง เพราะต้องการเคลียกับเจซีให้จบไปเลย และหลังจากนี้เขาก็ต้องเตรียมตั้งรับกับสิ่งที่จะตามมา ทั้งปัญหาจากแม่เลี้ยงพี่สาวและน้องสาวต่างแม่ แต่ทุกอย่างเขาไม่เคยกลัวเพราะคิดว่าสักวันมันต้องมาถึงเมื่อผู้หญิงข้างกายเขาไม่ใช่เจซี 

“พรุ่งนี้เที่ยง...ฉันมีนัดกับเจซีที่เดิมเที่ยง” ทันทีที่ปีเตอร์วางสายเจซี ก็ต่อสายหามาเซลทันทีเพื่อให้เขาเตรียมตัว 

“นายจะบอกเธอเลยหรือครับ”  มาเซลกล่าวตอบกลับมาตาม ปลายสาย

“ใช่...และอย่าให้เธอเข้าใกล้...คุณนีน่าได้....แจ้งต่อดอม...ติดตามสถานการ์ต่อจากนั้นทันที” ปีเตอร์สั่งการเสียงเครียด แต่อีกไม่กี่วันหนูนาก็จะได้ห่างเจซีสักพัก แต่ก็ไม่แน่ใจ เจซีก็มีคนของเธอมากมาย ไหนจะฝั่งแม่เลี้ยงเขาอีกละศึกสองด้านแต่เขาก็พร้อมอยู่แล้ว ปีเตอร์กลับเข้าไปในรถความตึงเครียดบนใบหน้าหายไปทันที เมื่อตอนนี้สาวไทยหน้าตาคมคายหลับสนิทคงจะเหนื่อยมากจริงๆ ปีเตอร์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพที่น่ารักอีกครั้ง และค่อยๆขับเคลื่อนรถออกไปอย่าง  นุ่มนวลไม่อยากรบกวนและทำลายการพักผ่อนของนางฟ้า

และเมื่อเขาขับเข้ามาจอดที่ลานจอดรถประจำคอนโดใจกลางเมือง         ปีเตอร์ค่อยๆอุ้มหนูนาโดยที่ไม่ปลุกเธอ หนูนาไม่รู้สึกตัวเลย แต่รับรู้ได้ถึงไออบอุ่นได้แต่ซุกตัวเข้าหาหน้าอกแกร่งและมั่นคงนั้นอย่างไม่รู้สึกตัว และเมื่อปีเตอร์เดินมาถึงลิฟท์ คนของเขาก็เปิดลิฟท์รออยู่แล้ว จนมาถึงห้องก็มีคนเตรียมเปิดประตูรอไว้เรียบร้อย โดยที่ไม่มีการรบกวนนางฟ้าในอ้อมแขนเขาแต่อย่างใด ปีเตอร์เข้าไปนั่งที่โซฟาจัดให้หนูนานั่งอยู่บนตักและยังหลับต่อในอ้อมแขนเขา ปีเตอร์ได้แต่นั่งมองหน้ายามหลับของ  หนูนาอย่างไม่รู้สึกเบื่อ  “ขออยู่แบบนี้สักพักนะ...นางฟ้าของพีท”

ปีเตอร์ค่อยๆอุ้มหนูนาเดินเข้าไปในห้องนอน อย่างไม่ต้องการรบกวนนางฟ้าแสนน่ารักยามนิทรา และค่อยๆบรรจงวางหนูนาลงที่เตียงนุ่ม เดินเข้าห้องน้ำและออกมาพร้อมกับอ่างน้ำใบเล็กและผ้าขนหนูวางไว้ที่ข้างเตียง และเริ่มต้นจัดการกับนางฟ้าที่ตอนนี้ไม่รู้สึกตัวว่าเขากำลังค่อยๆแกะผมให้ และเสื้อผ้าออกทีละชิ้นจนเหลือเพียงชิ้นจิ้วปกปิดสองชิ้นบนล่าง และนำผ้าขนหนูชุบน้ำและบรรจงค่อยๆเช็ดหน้าหนูนาอย่างเบามือ ปีเตอร์ยิ้มอย่างมีความสุขแบบที่ตัวเขาเองก็ไม่เคยคาดคิดเช่นเดียวกันว่าชีวิตเขาจะได้พบเจอกับความสุขแบบนี้ได้ และเมื่อการเช็ดตัวเป็นที่เรียบร้อยปีเตอร์ก็ดึงผ้าห่มมาคลุมกายให้หนูนา ส่วนตัวเขากลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้งพร้อมอ่างน้ำ ผ่านไปสักพักปีเตอร์ออกมาพร้อมสวมชุดนอน วันนี้ทั้งเขาและหนูนาคงงดอาหารเย็น เพราะดูแล้วหนูนาคงหลับถึงเช้าแน่ ปีเตอร์สวมชุดนอนที่หยิบติดมือมาสวมให้เธอด้วย 

“ไว้รอพรุ่งนี้แล้วกัน...คุณติดค้างผมนะหนูนา” ปีเตอร์พูดจบ และก้มไปจุมพิตหน้าผากหนูนาและดวงตาที่ปิดสนิทตามด้วยจมูกรั้น แก้มทั้งสอง ปิดท้ายที่ริมฝีปากแบบที่ทำเป็นประจำทุกคืนและจะทำตลอดไปตราบลมหายใจของเขา เขาคิดแบบนี้เท่านั้นกับนางฟ้าตนนี้ และมันกลายเป็นส่วนหนึ่งในกิจวัตรที่มีความสุขของเขาไปแล้ว และให้หนูนาเข้ามานอนในอ้อมกอดเขา

❅❈❅❈❅❈❅❈