จอมโจรร้อนรัก [จบแล้ว]

โดย: วรัมพร,หงสรถ

ตอนที่ 16 : จอมโจรร้อนรัก ตอนที่ 7-1

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป

“เจ้าหายไปมาลียะห์ ข้านั่งรอจนเมื่อยไปหมดแล้ว” มีนาต่อว่าสาวใช้ทันทีที่ลียะห์โผล่หน้าเข้ามาให้เห็นพร้อมรอยยิ้มเกลื่อนไปทั่วหน้า สร้างความประหลาดใจให้ผู้เป็นนายสาวไม่น้อย “เจ้ายิ้มอะไรของเจ้ากันลียะห์” คนสงสัยอดจะเอ่ยถามไม่ได้แล้วก็ได้แต่นิ่งรอฟังคำตอบจากสาวใช้

“ก็องค์รัชทายาทเรียกให้ท่านหญิงขึ้นไปปรนนิบัติน่ะสิเจ้าคะ แล้วยังสั่งให้ลียะห์มาตามท่านหญิงต่อหน้าท่านหญิงลัยลากับท่านหญิงนาดาด้วยนะเจ้าคะ”

“เจ้าว่าอะไรนะลียะห์” มีนาร้องถามด้วยความตื่นเต้นระคนดีใจ อีกทั้งก็สะใจอยู่ไม่น้อย

“ก็อย่างที่บอกไปนั่นแหละเจ้าค่ะ แต่ลียะห์ว่าท่านหญิงเร่งพรมน้ำหอมก่อนเถิดเจ้าค่ะ จะได้รีบไปพบองค์รัชทายาทที่ตำหนัก ป่านนี้คงรอท่านหญิงนานแล้วนะเจ้าคะ” ลียะห์เร่งไปหยิบน้ำหอมที่ทำขึ้นจากดอกไม้ที่ส่งกลิ่นหอมละมุนชวนหลงใหลยื่นให้นายสาว จากนั้นก็เร่งสำรวจตรวจเสื้อผ้าหน้าผมของนายสาว แล้วพากันเดินออกจากห้องพักไปเพื่อไปยังที่พักขององค์รัชทายาท

“เร่งรีบจนตัวสั่นขนาดนี้ ระวังจะสะดุดข้าตัวเองหกล้มหน้าคะมำเสียก่อนละท่านหญิงมีนา” ก่อนจะเดินผ่านสวนดอกไม้เสียงทักที่ดังตามหลังทำให้สองนายสาวรีบหันขวับไปมองทันที ก่อนที่มีนาจะชักสีหน้าไม่พอใจใส่ในเวลาต่อมา

“ลัยลา ข้าไม่เวลาจะมาเถียงกับเจ้าหรอกนะ เพราะองค์รัชทายาทรอข้าอยู่” มีนาเหยียดปากยิ้มเยาะเล็กน้อย แล้วสะบัดตัวเดินจากไปแต่กลับมี นาดามาดักหน้าไว้

“หลีกทางให้ข้าเดี๋ยวนี้นาดา!” มีนาต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เบี่ยงตัวจะเดินหนีไปแต่อีกฝ่ายกลับไม่ยอม

“ทางเดินตรงนี้เป็นของเจ้าหรือไงกันท่านหญิงมีนา ท่านถึงได้สั่งให้ข้าหลีกทางให้” ขาดคำของนาดา ลัยลาก็เดินมาขวางทางเอาไว้อีกคน ในขณะที่ลียะห์ก็ถูกคนของลัยลาล็อกตัวเอาไว้ จึงมาช่วยนายสาวของตนเองไม่ได้

“นี่พวกเจ้าสองคนคิดจะรุมรังแกข้าอย่างนั้นหรือ” มีนาตวาดใส่เสียงดัง ดิ้นรนออกจากสองสาวที่รุมกันจับตัวเธอเอาไว้

“ใครว่าล่ะ” ลัยลายื่นมือบีบใต้คางของมีนาเอาไว้ แล้วจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายด้วยแววตาริษยา

“ลัยลา! นี่เจ้าคิดจะทำอะไรของเจ้า แล้วเจ้าไม่รู้หรือว่าเวลานี้องค์รัชทายาทรอข้าอยู่ที่ตำหนัก”

“ก็เพราะข้ารู้ยังไงละ ข้าถึงได้ทำ” เจ้าของเสียงยิ้มเยาะ จังหวะนั้นเองที่ลียะห์สลัดตัวจนหลุดจากสองสาวใช้และสิ่งแรกที่ลียะห์ทำก็คือผลักสนมคนโปรดขององค์รัชทายาททั้งสองคนออกไปให้พ้นนายสาวของตน

“ท่านรีบไปที่ตำหนักองค์รัชทายาทเถิดเจ้าค่ะ ส่วนคนทางนี้ลียะห์จะจัดการเองเจ้าค่ะ” ไม่ต้องให้สาวใช้บอกอีกครั้งมีนาก็เร่งสาวเท้าตรงไปยังตำหนักขององค์รัชทายาททันที โดยไม่รู้เลยว่าทุกการกระทำตกอยู่ในสายพระเนตรขององค์รัชทายาท

ที่แอ่งน้ำกลางโอเอซิส มูนากำลังหันรีหันขวางว่าเธอควรทำอย่างไรดี เมื่อจอมโจรหนวดเครายาวเฟื้อยไม่น่าชวนมองเอาเสียเลย เรียกให้เธอลงไปช่วยขัดหลังให้

“มูนา! ไม่ได้ยินที่ข้าสั่งหรือไง เจ้าถึงได้ชักช้านัก” เสียงห้าวห้วนดังมาหลังโขดหินขนาดใหญ่ ที่เป็นเกาะกำบังสายตาผู้คนเป็นอย่างดี เรียกให้มูนาหันขวับไปมองพร้อมหัวใจถี่รัว

“วันหลังได้หรือไม่ท่าน วันนี้ข้าไม่อยากลงน้ำ ข้า...ข้า...หนาว แล้วตัวก็สั่นด้วย ข้า...ข้ารู้สึกเหมือนตัวเองจะจับไข้” คนบอกจะจับไข้ก้าวเท้าถอยห่างโขดหินทีละนิดๆ เพื่อจะได้หาทางหนี แต่แม้หญิงสาวจะขยับเท้าให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วก็ตามที แต่กระนั้นคนอย่างจอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาก็ยังได้ยินเสียงเคลื่อนไหวนั้น

“หากเจ้าเดินหนีอีกก้าวเดียว ข้าจะขึ้นไปลากเจ้าลงมาในแอ่งน้ำเดี๋ยวนี้แน่ มูนา” กระแสเสียงเต็มไปด้วยอำนาจและมีพลังบางอย่างทำให้คนได้ยินยืนตัวแข็งทื่อราวกับว่าร่างกายถูกตรึงไว้ด้วยเวทมนตร์คาถา

“ทะ...ท่าน...ท่านรู้ได้อย่างไรว่าข้า...เอ่อ...ข้าเดินหนีท่าน” มูนาเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก

“เพราะข้าฉลาดไงล่ะ อีกอย่าง...ประสาทการรับรู้ของข้าก็ไวนัก ส่วนเจ้าหากไม่อยากถูกข้าลงโทษก็รีบเดินกลับมาทำตามที่ข้าสั่งเดี๋ยวนี้มูนา” จอมโจรหนุ่มคุยโอ้อวด ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปากที่แฝงไว้ด้วยความเจ้าเล่ห์ อีกทั้งความกระหายบางอย่างก็กำลังแผ่ซ่านไปทั่วร่างอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งที่รอบกายมีสายน้ำเย็นฉ่ำโอบล้อมอยู่

“มีใครเคยบอกท่านหรือไม่ ว่าท่านน่ะช่างเอาแต่ใจตัวเองยิ่งนัก” มูนาเดินบ่นไปเรื่อยจนมาหยุดหลังโขดหิน แล้วก็ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่นั่งพิงโขดหินอย่างสบายใจอยู่นั้นหาได้สวมใส่อะไรลงไปในน้ำ

‘แล้วนี่ข้าต้องทำเช่นไรกันเล่า ท่านพ่อช่วยข้าคิดหน่อยสิท่าน ว่าข้าควรทำอย่างไรดีถึงจะรอดพ้นเงื้อมมือของจอมโจรผู้นี้ได้’ หญิงสาวคร่ำครวญอยู่ในใจ ใบหน้านวลแดงระเรื่อเมื่อคิดว่าตัวเองต้องลงไปใกล้ชิดกับบุรุษหนุ่ม แม้ว่าอีกฝ่ายจะหน้าตาไม่ชวนมองเอาเสียก็ตามที แต่ไม่รู้ทำไมหัวใจของเธอถึงเต้นรัวเร็วแบบนี้

“มูนา” น้ำเสียงดุดันดังขึ้นอีกครั้ง เจ้าของชื่อจึงจำใจต้องเดินออกจากหลังโขดหินขนาดใหญ่ ผิวแก้มของหญิงสาวร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ เพราะแม้ว่าบริเวณแอ่งน้ำแห่งนี้จะไร้แสงจากตะเกียงแต่แสงจากดวงจันทร์ก็สาดส่องลงมาให้ดวงตาคู่งามมองเห็นเรือนร่างของบุรุษหนุ่ม หากแม้เพ่งมองดูผิวของชายหนุ่มให้ดีเธอก็คิดว่าเขาผู้นั้นคงจะไม่ใช่โจรธรรมดาเสียแล้ว เพราะผิวพรรณที่แช่อยู่ในน้ำดูดีเกินกว่าเขาจะเกิดมาเป็นโจรโดยกำเนิด หรือว่า...เขาอาจจะเป็นลูกผู้รากมากดีจากที่ไหนแล้วปลอมตัวมาเป็นโจรอย่างนั้นหรือ แล้วเขาจะทำแบบนั้นไปเพื่ออะไรกันล่ะ? ศีรษะเล็กส่ายสะบัดกับความคิดที่ฟุ้งซ่านของตนเอง แล้วหันมาสนใจกับคำสั่งที่เธอไม่อาจขัดขืนได้ต่อ

“คิดอะไรอยู่” น้ำเสียงกระเส่าอย่างห้ามไม่อยู่ดังชิดผิวแก้มสาว ที่เจ้าตัวก็ไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มที่นั่งแช่อยู่ในแอ่งน้ำลุกขึ้นมาน้ำตอนไหน และเวลานี้เขากำลังพาเธอเข้าไปหลบลี้สายตาคนหลังโขดหิน

“ทะ...ท่านปล่อยข้านะ ปล่อย ขะ...ข้าเป็นผู้ชายนะท่าน” น้ำเสียงหวานสั่นเอ่ยบอกด้วยความหลงลืม เพราะลมหายใจร้อนผ่าวที่เป่ารดผิวแก้ม ลากมายังปลายจมูกโด่งรั้น

“เจ้าคิดว่าข้าโง่หรือไง...มูนา” โจรหนุ่มกระซิบเสียงแตกพร่า กดปากหยักร้อนระอุทาบลงบนกลีบปากอิ่มสวย ชายหนุ่มกดปากคลึงเบาๆ รอบริมฝีปากอิ่มสวยอย่างเฝ้ารอโอกาส

มูนาตัวแข็งทื่อไปหมด เพราะไม่เคยถูกชายใดแตะต้องหรือใกล้ชิดมากขนาดนี้ อันเนื่องมาจากตามธรรมเนียมแล้วหญิงชายไม่ควรใกล้ชิดกัน สองมือเล็กยกขึ้นผลักไสอกกว้างออกห่าง แต่ชายหนุ่มไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำปากร้อนยังบดคลึงกลีบปากอิ่มสวยหนักหน่วงมากยิ่งขึ้นๆ

“อื้อ! ปละ...ปล่อย...ปล่อย... ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะท่าน ท่านกำลังทำผิดต่อข้า” สิ้นเสียงร้องขอปลายลิ้นอุ่นที่เฝ้ารอโอกาสมานานก็บุกแทรกเข้าไปซอกซอนอย่างชำนาญการในโพรงปากเล็ก คนถูกล่วงล้ำสะบัดหน้าหนีแต่กลับถูกมือใหญ่ล็อกท้ายทอยเล็กเอาไว้ ก่อนที่ปากหยักร้อนจะกดคลึงริมฝีปากอิ่มสวยอย่างลงโทษ

จอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาหลงระเริงกับความหวานซาบซ่านที่ได้รับจากริมฝีปากอิ่มสวยจนลืมทุกสรรพสิ่งรอบกาย ชายหนุ่มกดร่างบอบบางที่ถูกซุกซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าหลายชั้นให้นิ่งพิงโขดหิน โดยไม่คิดจะละริมฝีปากหยักร้อนที่เฝ้าดูดดื่มความหวานจากหญิงสาวแม้สักวินาที ฝ่ามือใหญ่ลากผ่านเนื้อเสื้อผ้าที่ปกปิดเรือนร่างอันน่าปรารถนาแผ่วเบาแล้วค่อยๆ ปลดพันธนาการออก โดยที่หญิงสาวไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะปัดป้องตัวเองได้เลย เพราะจุมพิตหวามไหวที่ไม่เคยพานพบมาก่อนเลยในชีวิตวัยสาวแรก

“มูนา...เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้ารอเวลานี้มานานแค่ไหน” โจรหนุ่มที่กำลังจะพรากสวาทเหยื่อสาวที่ตนแอบชอบมาเนิ่นนาน...เขาชอบจนยากจะลบเลือนออกไปจากใจ ได้ละริมฝีปากมากระซิบเสียงแหบแห้งชิดใบหูขาวนุ่ม ฟันขาวสะอาดขบเม้มหยอกเอิน ก่อนตวัดปลายลิ้นอุ่นหยอกเย้าเข้าไปในซอกหูนุ่มน่ารัก

มูนาสะดุ้งสุดตัว สติสตังที่แตกกระเจิงจนแทบกู่ไม่กลับหวนกลับมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพียงเพราะปลายลิ้นอุ่นของจอมโจรหนุ่ม ดวงตาคู่งามวาววับช้อนมองตาคู่คม หญิงสาวแทบจะตาพร่าไปอีกครั้ง เมื่อปากหยักร้อนขยับยิ้มหลังใบหน้าหล่อคมคายที่ถูกปกคลุมด้วยหนวดเครายาวเฟื้อยเคลื่อนมาเสมอกันและกัน

“ปล่อยข้าเดี๋ยวนี้นะท่าน” มูนาออกคำสั่งเสียงสั่นๆ และเพิ่งจะรู้ตัวว่าเสื้อผ้าที่เธอใช้ปกปิดร่างกายถูกปลดออกจนเหลือเพียงเนื้อผ้าบางๆ ปิดเรือนกายเย้ายวนเอาไว้ ดวงหน้าสวยแดงก่ำ ทั้งเขินอายทั้งโกรธเคืองโจรหนุ่ม

“ข้าไม่มีวันปล่อยเจ้าอีกแล้ว... มูนา เจ้ารู้หรือไม่ว่าโทษของเจ้าหนักหนาแค่ไหน ที่บังอาจหลอกข้า” แม้จะรู้อยู่เต็มอกแต่แรกว่าหญิงสาวคือผู้หญิง แต่คนเจ้าเล่ห์อย่างจอมโจรเหยี่ยวดำแห่งบาลายูดาก็ยังใช้ข้ออ้างนี้มาข่มขู่หญิงสาว

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป