พอเข้ามาในห้องผมก็เจอไอ้เจ้าบ้านั่น นั่งจิบไวน์แบบชิวๆอยู่ ฮึ่ยยย ท่าทางน่าหมั่นไส้นั่นมันอะไรกัน อยากกระโดดดตะสักป้าบจัง
"นายครับ...ผมพาคุณรินมาให้เเล้วครับ"
ว่าจบปุ้บ มาร์คก็เดินออกจากห้องปั้บ แต่ก่อนจะออกยังมีหน้ามากระซิบว่า'ทำตัวให้ดีสมเป็นลูกนักลวงด้วยล่ะครับคุณริน' แหนะ!ยังมายิ้มให้อีก โอ้ยย อยากเตะคนโว้ยยยยยยย
"ไง ^_^" มันเรียกผมแบบง่ายมาก
"...." แต่ผมเงียบแบบง่ายๆเหมือนกัน หึๆ
"นี่ ไม่คิดจะทักเจ้านายกลับเลบรึงัย ฮึ"
"...."เงียบ
"นี่!!!!ชั้นถามก็ตอบสิ..เงียบทำซากอะไร!!"
"โอ้ย!!ปล่อย"มันตะคอกเสร็จก็เดินมากระซากแขนของผมอย่างแรง จนผมต้องทำหน้าเหยเกอย่างเจ็บปวด
"เมื่อกี้ชั้นถามว่าอะไร"มันถามด้วยเสียงกดต่ำ แต่ใครจะกลัวล่ะ
"...."เงียบ~~
"ด้ายยยย ~จะเล่นอย่างนี้ใช่มั้ย ถ้าไม่ลองเจ็บตัว ก็คงจะนอนไม่หลับสินะ ถึงได้หาเรื่องแบบนี้น่ะฮะ!!!"ตะคอกใส่พร้อมกับลากผมไปติดผนังเเล้วมันก็ล็อกตัวผมด้วยแขนทั้งสองข้างพร้อมทำหน้าโหดเหี้ยมประกอบเพื่อที่จะให้ผมกลัว คิดว่าผมกลัวเหรอ.....ใช่ผมกลัว ขาสั่นไปหมดแล้วเนี่ย คนอะไรทำหน้าตาน่ากลัวยิ่งกว่าหมาอีก?
"ปล่อนฮันนะ!!"
"หึ คิดว่าฉันจะปล่อยไปง่ายๆอย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ!!"
โฮะๆๆๆ เราว่ามันเริ่มมั่วๆยังไงไม่รู้แฮะ แต่ถ้าผิดตรงไหนก็ช่วยบอกช่วยเตือนด้วยนะคะ*_*