อย่างเช่นคืนนี้
ผมขึ้นเวรตรงกับเมย์ ผมแค่เดินไปเข้าห้องน้ำไม่ถึงห้านาทีด้วยซ้ำ
เสียงไซเรนจากรถฉุกเฉิน และรถกู้ภัยก็ดังหวีดร้องเข้ามาในโรงพยาบาล
ประสาททุกส่วนของผมตื่นขึ้นโดยอัตโนมัติทันที
แม้จะปล่อยฉี่ลงโถยังไม่สุดดีก็ต้องรีบเก็บอาวุธ
รูดซิปแล้ววิ่งโร่ไปที่ห้องฉุกเฉิน
ทันทีที่เหยียบเข้าไปในห้องฉุกเฉินกู้ภัยกับเวรเปลกำลังช่วยกันหามร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของคนนับสิบลงจากรถ
บางคนแขนขาหักห้อยต่องแต่ง บางคนหัวยุบไปครึ่งซีกเลือดโชกเต็มตัว
ไม่ต้องมีใครบอกผมก็รู้โดยสัญชาตญาณว่าเกิดอุบัติเหตุหมู่แน่ ๆ
สงสัยจะเป็นรถคนงานกะดึกประสานงากับรถสิบล้อ
แล้วสายตาผมก็มาหยุดอยู่ที่ร่างพยาบาลสาวในชุดสีขาวที่กำลังกระโดดขึ้นบนเตียงผู้บาดเจ็บคนหนึ่งที่หมดสติ
จากนั้นเธอก็ประสานมือลงกลางหน้าอกคนไข้ระหว่างหัวนมทั้งสองข้าง ลำแขนเรียวแขนตรง
โน้มตัวตั้งฉากกับหน้าอกผู้บาดเจ็บ จากนั้นเธอก็ทิ้งน้ำหนักลงบนแขนทั้งสองข้าง
ส่งแรงกดหน้าอกคนไข้เพื่อปั๊มหัวหัวใจ จังหวะที่เธอปั๊มขึ้นลงนั้น ทรวงอกสล้างใต้ร่มผ้าโยกไหวไปมา
ทำเอาผมถึงกับกลืนน้ำลายเฮือก ใบหน้าสวยมีเหงื่อเม็ดโตผุดพราย
จนผมอยากจะเป็นผู้ชายคนนั้นใต้ร่างเธอ
แต่แล้วก่อนที่ความคิดของเตลิดไปไกลนั้น
เสียงอันร้ายกาจของพยาบาลสาวคนนั้นก็ตวาดลั่น พร้อมกับส่งสายตาเขียวปัดมาทางผม
“หมอ ! ยื่นซื่ออยู่ทำไม
! คนจะตายห่ากันอยู่แล้ว !”