บัญชารักเทพบุตรเถื่อน ซีรีส์ชุด ยาใจคนเถื่อน [จบแล้ว]

โดย: วรัมพร,หงสรถ

ตอนที่ 5 : ตอนที่ 2 ลางสังหรณ์ [2]

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป

 “งั้นก็เก็บเอาไว้ในสต็อกสิคะ พี่แจ๊ส” นางแบบสาวแหย่เล่น แล้วต้องร้องโอ๊ยเมื่อถูกพี่แจ๊สฟาดบนแขน

“พี่จะเก็บเฉพาะคนที่เต็มใจเท่านั้นจ้ะ ไม่อยากไปตัดอนาคตของเด็กๆ”

“จริงเหรอคะ” แอลล่ายังไม่เลิกเย้าแหย่ แต่สายตาเธอกลับสะดุดกับหญิงสาวร่างบางที่คุ้นหน้า กำลังเดินเข้ามากับชายหนุ่มหน้าตาออกแนวเกาหลีแต่ดูแต่งตัวออกแนวเซอร์ไปนิดทั้งสองคน พลันให้นึกออกว่าสาวสวยคนนั้นเป็นใคร ส่วนคนที่กำลังตกเป็นเป้าสายตาของนางแบบสาวก็ยืนกุมมือกันไว้แน่นหลังจากเข้ามานั่งรอสัมภาษณ์ โดยที่พร้อมพัฒน์ก็ลากมือพี่สาวเข้ามาด้วยแบบไม่ยอมห่าง

 พร้อมพัฒน์เริ่มเกิดอาการไม่มั่นใจเมื่อได้เห็นหน้าตาของผู้ที่เข้ามาสมัครในครั้งนี้แล้ว คิดว่าคงต้องกลับไปพร้อมความผิดหวังเป็นแน่ เพราะแต่ละคนนั้นหล่อเนี้ยบตั้งหัวจรดเท้าด้วยเสื้อผ้าแบรนด์ดัง หนุ่มน้อยวัยสิบเก้าปีก้มมองตัวเองกับชุดเก่งคือเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนสีซีดแบบปอนๆ แล้วดูพี่สาวเขาสิ แต่งตัวก็ไม่ต่างกันราวกับทอมบอย ผมยาวสลวยของพี่แพรนภัสคนสวยก็ถูกมัดเป็นหางม้า แล้วเหลียวมองรอบตัวอีกครั้งก่อนที่พร้อมพัฒน์จะก้มมองตัวเองแล้วก็สรุปกับตัวเองว่าคงแห้ว เลยนึกชวนให้พี่สาวกลับบ้านเสียตอนนี้ แต่กลับถูกแพรนภัสรั้งไว้จนได้ถึงคิวของพร้อมพัฒน์ สุดท้ายผู้เป็นน้องชายก็จำต้องสูดลมหายใจเรียกความกล้าหาญเข้าไปทำตามความฝันเพื่อหาเงินซื้อบ้าน ช่วยแบ่งเบาภาระให้พี่สาว ผ่านไปไม่นานพร้อมพัฒน์ก็เดินออกมาด้วยความมั่นใจเพราะได้กำลังใจดีจากนางแบบสาวที่เขาปลาบปลื้มแล้วสวมกอดพี่สาวคนเดียว ก่อนเอ่ยชวนกันกลับบ้าน เพราะต้องรอให้ทางเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับ

 “พร้อม ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าไปซีเรียสนะ พี่หาเงินเลี้ยงเราได้อยู่แล้ว” แพรนภัสปลอบเมื่อเดินออกมาจนพ้นห้องที่เข้าไปสัมภาษณ์ แต่น้องชายยังไม่ทันตอบก็ได้ยินเสียงพนักงานในสตูดิโอมาเชิญคนทั้งสองไปพบ สองพี่น้องมองหน้ากันเลิ่กลั่ก จนพนักงานคนเดิมต้องผายมือเชิญอีกรอบ

“พี่แพร เขาจะมาตามเราไปทำอะไรหรือเปล่า” คนขี้กลัวกระซิบถามพี่สาวเมื่อพนักงานพาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของตึก แล้วมองอย่างระแวดระวัง แพรนภัสก็ได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทางของน้องชาย

“คงไม่หรอก พร้อม” ปากว่าไม่ แต่ใจก็นึกหวั่นไม่น้อย แล้วนี่เธอกับน้องชายทำอะไรผิดงั้นเหรอ ถึงต้องเรียกให้เข้าไปพบ เห็นคนสมัครคนอื่นๆ ก็เดินออกไปอย่างง่ายดาย ส่วนมือก็กุมมือน้องชายไว้แน่น

“เชิญค่ะ” พนักงานคนเดิมพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้าของสตูดิโอ ก่อนที่คนนำทางจะเปิดประตูแล้วให้เธอกับน้องชายเดินเข้าไป สองคนยืนตะลึงเมื่อได้พบกับนางแบบสาวคนดัง

“พี่แพร นั่นคุณแอลล่านี่” พร้อมพัฒน์หันไปกระซิบกับพี่สาวแล้วสาวเท้าไปยืนหลบด้านหลัง แอลล่าหันมองดูการกระทำของหนุ่มน้อยแล้วอดขำไม่ได้

“พี่เห็นแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรหรอกพร้อม ลองดูไปก่อน อยู่เฉยๆ นะ” พี่สาวหันไปกระซิบดุ มือน้องชายเธอสั่นเป็นเจ้าเข้า

“เชิญนั่งก่อนสิคะ ส่วนพร้อมพัฒน์ ไม่ต้องทำท่ากลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้” แอลล่าบอกแถมยังแทนตัวเองว่า พี่ พร้อมพัฒน์ยืดอกเต็มที่จนพี่สาวตัวจริงต้องเงยหน้าขึ้นมองเพราะน้องชายของเธอสูงกว่า ตากลมๆ ของพี่สาวเบิกกว้างเป็นคำถามอย่างสงสัยในท่าทีของพร้อมพัฒน์ เมื่อครู่ยังหงออยู่เลย

“ผมไม่ได้กลัวครับ คุณแอลล่า” พร้อมพัฒน์ตอบเสียงหนักแน่น แต่มือสั่นแล้วบีบมือพี่สาวแน่น จนแพรนภัสรู้สึกเจ็บ อดที่จะเผลอหยิกให้น้องชายตัวแสบให้ปล่อยไม่ได้

“โอเคจ้ะ ไม่กลัวก็ไม่กลัว ว่าแต่นั่งเถอะ” แอลล่าตอบยิ้มๆ แล้วเชิญทั้งสองนั่งลงอีกครั้ง ส่วนสองพี่น้องก็ขานคำขอบคุณพร้อมกันแล้วนั่งลง นางแบบสาวผายมือเล็กน้อยให้ทั้งสองดื่มน้ำก่อนแล้วค่อยพูดคุยธุระกัน พร้อมพัฒน์หันไปหาพี่สาวแล้วยกขึ้นดื่มก่อนวางลง

“พี่แพรเพิ่งทานไป คงไม่รบกวนนะครับ” เห็นพี่สาวกำลังจับแก้วน้ำยก พร้อมพัฒน์ก็พูดขึ้นทำเอาแพรนภัสหันไปทำหน้าสงสัย ‘ก็หิวน้ำอยู่นะ’ ครวญอยู่ในใจแต่พอน้องชายสะกิดเบาๆ เท่านั้นแหละ เธอก็เออออไปตามเรื่อง คงเพราะกลัวว่าในน้ำจะมีอะไร

“คุณสองคน เป็นคนรักกันหรือคะ” แอลล่าเปิดปากถาม หลังจากดูหนุ่มน้อยจะเป็นห่วงเป็นใยหญิงสาวมากเหลือเกิน คงคิดว่าเธอจะวางยาละมั้ง ถึงได้ดื่มอยู่คนเดียวก่อนแอบยิ้มกับความนึกคิดของพ่อหนุ่มน้อย

“ไม่ใช่ครับ พี่แพรเป็นพี่สาวและผมก็รักพี่สาวผมมากด้วย” พร้อมพัฒน์บอกเหมือนเด็กที่กลัวใครจะมาแย่งพี่สาวของเขาไป แอบเฝ้ามองนางแบบสาวอย่างไม่ไว้ใจ

“อ๋อ เหรอคะ งั้นพี่ขอโทษนะพร้อมพัฒน์ ก็เห็นเธอหวงซะขนาดนั้น” แอลล่าว่ายิ้มๆ แล้วหันไปทักทายคนข้างกายพ่อหนุ่มน้อยที่อายุคงไม่ต่างจากเธอมากนัก

“ก็ผมมีพี่สาวอยู่คนเดียวนี่ครับ” พร้อมพัฒน์ตอบเสียงดัง เริ่มจะไม่ค่อยชอบนางแบบสาวเสียแล้วสิ ทำไมต้องแอบมองพี่สาวของเขาตลอดด้วย ‘หรือว่า คุณแอลล่าชอบผู้หญิง’

“เอ่อ แพรนภัสค่ะ หรือเรียกแพรก็ได้ค่ะ แล้วนี่น้องชายฉัน พร้อมพัฒน์ เรียกพร้อมก็พอค่ะคุณแอลล่า ต้องขอโทษแทนน้องชายด้วยนะคะที่ดูจะพูดจาเสียงดังมากไปหน่อย” แพรนภัสรีบพูดแทรกขึ้น เพราะดูท่าน้องชายเธอคงจะโต้ตอบกันอีกยาวแน่จึงรีบเบรกน้องชายไว้ เพราะเธออยากรู้ว่าถูกเรียกให้มาพบทำไม และอีกอย่างเธอต้องรีบกลับบ้านไปตระเตรียมข้าวของ ใกล้เวลาเอาของไปขายแล้ว

“ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนะคะ แล้วก็ขอบคุณมากจริงๆ ที่เอากระเป๋ามาคืนให้ แอลล่าคิดว่าจะไม่ได้คืนแล้วซะอีก” นางแบบสาวยิ้มรับก่อนเริ่มบอกจุดประสงค์ที่เชิญทั้งสองเข้ามาพบ

“อะไรนะคะ! ให้แพรไปทำงานเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้คุณเหรอคะ” แพรนภัสอุทานเสียงดัง พอๆ กับพร้อมพัฒน์ที่ค้านเสียงดังเช่นกัน เรื่องอะไรเขาจะให้พี่สาวไปอยู่ใกล้กับนางแบบสาวท่าทางไม่น่าไว้ใจกันล่ะ

“ไม่ได้นะพี่แพร พร้อมเป็นห่วง” พร้อมพัฒน์พูดขึ้นเมื่อหน้าพี่สาวกำลังคิดหนัก

“ให้เงินเดือนหมื่นแปดเชียวนะ แล้วถ้าหากต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศ พี่จะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดด้วย สนใจไหม” แอลล่ารีบเสนอค่าตอบแทน

“โห! หมื่นแปดเลยเหรอคะ” แพรนภัสตาโตกับงานใหม่ แล้วถ้าเธอได้ทำเป็นงานประจำ ทุกเดือนเธอก็จะมีเงินมาผ่อนบ้านแล้วน้องชายจะได้เรียนหนังสือต่อ เพราะเธอเป็นคนประหยัดอยู่แล้วไม่ได้ใช้อะไรมากมายนัก

“พอดีช่วงนี้พี่ต้องการคนดูแล แล้วอีกอย่างไหนๆ แพรก็ช่วยพี่เรื่องกระเป๋า พี่ก็เลยอยากตอบแทนบ้าง” แอลล่านึกอยากแกล้งพ่อหนุ่มน้อยจอมหวงจึงรุกต่อ แต่ในใจก็ถูกชะตากับสองพี่น้องและอยากได้คนเป็นพี่สาวมาร่วมงาน

“ก็ น่าสนใจนะคะคุณแอลล่า” แพรนภัสครางรับเสียงเบาและหนักใจไม่น้อยเพราะติดที่น้องชายของเธอนี่สิ ดูจะไม่พอใจสักเท่าไหร่

 “ว่าไงคะ ตกลงไหม” แอลล่าลุ้นต่อ แล้วแอบมองอีกคนที่เริ่มทำหน้าไม่พอใจ จะว่าไปเธอก็ได้อ่านประวัติของพร้อมพัฒน์เหมือนกัน อายุก็จะย่างยี่สิบอยู่แล้วแต่ทำไมยังติดพี่สาวแจ แถมหวงมากซะด้วย

“พี่แพร พร้อมไม่ให้พี่ไปหรอก แล้วไหนยังมีแม่อีกล่ะ” เสียงน้องชายโอดครวญเมื่อดูท่าแล้วพี่สาวคงได้รับปากทำงานกับนางแบบดังแน่ๆ แล้วที่นี้เขาจะปรึกษาปัญหากับใครกันล่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตเขากับพี่สาวไม่เคยห่างกันเลยด้วยซ้ำ

“เอ่อ...เดี๋ยวแพรขอกลับไปปรึกษาแม่แล้วก็น้องชายก่อนได้ไหมคะ คุณแอลล่า” แพรนภัสบอกเมื่อเห็นสีหน้าน้องชายแล้วเธอก็นึกห่วงไม่อยากไปไหนไกล แล้วยังมีแม่ที่เจ็บป่วยอยู่อีก แต่เงินเดือนตั้งหมื่นแปดนี่สิ มันทำให้เธออยากรับปากแทบแย่ แต่ดันติดน้องชายจอมขี้แยซะนี่

“ได้จ้ะ พี่จะรอ อ้อ! แล้วน้องพร้อมล่ะ อยากทำงานในวงการเหรอจ๊ะ เห็นมาสมัครเป็นนายแบบ จะว่าไปเสียงของน้องพร้อมก็เพราะดีนะ” แอลล่าหันไปชวนพ่อหนุ่มน้อยคุยที่ทำตาลุกวาวทันทีเมื่อนางแบบสาวเอ่ยปากชม ลืมความตะขิดตะขวงใจเมื่อครู่ไปสนิท

“เพราะจริงหรือครับ” เสียงถามกระตือรือร้นจนแพรนภัสนึกหมั่นไส้ ที่ตะกี้ยังทำหน้าเหมือนอมทุกข์จะร้องไห้เสียให้ได้ ที่เห็นเธอจะรับปากไปทำงานกับคุณแอลล่า

“จริงสิ ไม่ลองเข้าประกวดตามเวทีที่เขาประกวดร้องเพลงกันดูล่ะ ไม่แน่นะพร้อมอาจได้เป็นนักร้องดังก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ” ยิ่งมีแรงสนับสนุนจากนางแบบสาว ยิ่งทำให้พร้อมพัฒน์เป็นปลื้มจนยิ้มไม่หุบ

“แต่ผมอยากเป็นนายแบบก่อนครับ ผมอยากเห็นตัวเองบนปกหนังสือน่ะครับ” พร้อมพัฒน์บอก เพราะการเป็นนักร้องมันไกลเกินไป

“งั้นก็ตามใจจ้ะ แต่พี่ว่าพร้อมต้องผ่านเข้ารอบแน่ๆ เลย” แอลล่ายิ้มเพราะเห็นทีมงานแอบกระซิบกระซาบกันตอนที่พร้อมพัฒน์แสดงความสามารถ

“ถ้างั้นแพรกับน้องขอตัวกลับก่อนนะคะ” แพรนภัสรีบกล่าวลาเพราะเดี๋ยวจะไปเตรียมของขายไม่ทัน ก่อนหันไปรับเบอร์โทรศัพท์ของคุณแอลล่าไว้ เมื่อนางแบบสาวยื่นมาให้

“ขอคำตอบพรุ่งนี้นะจ๊ะ เพราะงานแรกของแพร คือไปถ่ายแบบที่เกาะโบราโบร่ากับพี่จ้ะ” นางแบบสาวบอก เมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่แจ๊ส ทั้งสองพี่น้องหันกลับไปหานางแบบสาวคนสวยทันทีหลังจากพูดจบ ทั้งสองทำหน้าสงสัยพอกันกับชื่อเกาะแปลกๆ แต่ไม่ถามอะไรแล้วเดินไปที่มอเตอร์ไซค์คันเก่าเพื่อกลับบ้าน

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป