บัญชารักเทพบุตรเถื่อน ซีรีส์ชุด ยาใจคนเถื่อน [จบแล้ว]
โดย: วรัมพร,หงสรถ
ตอนที่ 5 : ตอนที่ 2 ลางสังหรณ์ [2]
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
“งั้นก็เก็บเอาไว้ในสต็อกสิคะ พี่แจ๊ส”
นางแบบสาวแหย่เล่น แล้วต้องร้องโอ๊ยเมื่อถูกพี่แจ๊สฟาดบนแขน
“พี่จะเก็บเฉพาะคนที่เต็มใจเท่านั้นจ้ะ
ไม่อยากไปตัดอนาคตของเด็กๆ”
“จริงเหรอคะ”
แอลล่ายังไม่เลิกเย้าแหย่ แต่สายตาเธอกลับสะดุดกับหญิงสาวร่างบางที่คุ้นหน้า
กำลังเดินเข้ามากับชายหนุ่มหน้าตาออกแนวเกาหลีแต่ดูแต่งตัวออกแนวเซอร์ไปนิดทั้งสองคน
พลันให้นึกออกว่าสาวสวยคนนั้นเป็นใคร ส่วนคนที่กำลังตกเป็นเป้าสายตาของนางแบบสาวก็ยืนกุมมือกันไว้แน่นหลังจากเข้ามานั่งรอสัมภาษณ์
โดยที่พร้อมพัฒน์ก็ลากมือพี่สาวเข้ามาด้วยแบบไม่ยอมห่าง
พร้อมพัฒน์เริ่มเกิดอาการไม่มั่นใจเมื่อได้เห็นหน้าตาของผู้ที่เข้ามาสมัครในครั้งนี้แล้ว
คิดว่าคงต้องกลับไปพร้อมความผิดหวังเป็นแน่
เพราะแต่ละคนนั้นหล่อเนี้ยบตั้งหัวจรดเท้าด้วยเสื้อผ้าแบรนด์ดัง
หนุ่มน้อยวัยสิบเก้าปีก้มมองตัวเองกับชุดเก่งคือเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนสีซีดแบบปอนๆ
แล้วดูพี่สาวเขาสิ แต่งตัวก็ไม่ต่างกันราวกับทอมบอย ผมยาวสลวยของพี่แพรนภัสคนสวยก็ถูกมัดเป็นหางม้า
แล้วเหลียวมองรอบตัวอีกครั้งก่อนที่พร้อมพัฒน์จะก้มมองตัวเองแล้วก็สรุปกับตัวเองว่าคงแห้ว
เลยนึกชวนให้พี่สาวกลับบ้านเสียตอนนี้ แต่กลับถูกแพรนภัสรั้งไว้จนได้ถึงคิวของพร้อมพัฒน์
สุดท้ายผู้เป็นน้องชายก็จำต้องสูดลมหายใจเรียกความกล้าหาญเข้าไปทำตามความฝันเพื่อหาเงินซื้อบ้าน
ช่วยแบ่งเบาภาระให้พี่สาว
ผ่านไปไม่นานพร้อมพัฒน์ก็เดินออกมาด้วยความมั่นใจเพราะได้กำลังใจดีจากนางแบบสาวที่เขาปลาบปลื้มแล้วสวมกอดพี่สาวคนเดียว
ก่อนเอ่ยชวนกันกลับบ้าน เพราะต้องรอให้ทางเจ้าหน้าที่ติดต่อกลับ
“พร้อม ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่าไปซีเรียสนะ
พี่หาเงินเลี้ยงเราได้อยู่แล้ว”
แพรนภัสปลอบเมื่อเดินออกมาจนพ้นห้องที่เข้าไปสัมภาษณ์
แต่น้องชายยังไม่ทันตอบก็ได้ยินเสียงพนักงานในสตูดิโอมาเชิญคนทั้งสองไปพบ สองพี่น้องมองหน้ากันเลิ่กลั่ก
จนพนักงานคนเดิมต้องผายมือเชิญอีกรอบ
“พี่แพร
เขาจะมาตามเราไปทำอะไรหรือเปล่า”
คนขี้กลัวกระซิบถามพี่สาวเมื่อพนักงานพาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของตึก
แล้วมองอย่างระแวดระวัง แพรนภัสก็ได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทางของน้องชาย
“คงไม่หรอก พร้อม” ปากว่าไม่
แต่ใจก็นึกหวั่นไม่น้อย แล้วนี่เธอกับน้องชายทำอะไรผิดงั้นเหรอ
ถึงต้องเรียกให้เข้าไปพบ เห็นคนสมัครคนอื่นๆ ก็เดินออกไปอย่างง่ายดาย ส่วนมือก็กุมมือน้องชายไว้แน่น
“เชิญค่ะ”
พนักงานคนเดิมพูดขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเจ้าของสตูดิโอ
ก่อนที่คนนำทางจะเปิดประตูแล้วให้เธอกับน้องชายเดินเข้าไป
สองคนยืนตะลึงเมื่อได้พบกับนางแบบสาวคนดัง
“พี่แพร นั่นคุณแอลล่านี่”
พร้อมพัฒน์หันไปกระซิบกับพี่สาวแล้วสาวเท้าไปยืนหลบด้านหลัง
แอลล่าหันมองดูการกระทำของหนุ่มน้อยแล้วอดขำไม่ได้
“พี่เห็นแล้ว
ไม่ต้องพูดอะไรหรอกพร้อม ลองดูไปก่อน อยู่เฉยๆ นะ” พี่สาวหันไปกระซิบดุ
มือน้องชายเธอสั่นเป็นเจ้าเข้า
“เชิญนั่งก่อนสิคะ
ส่วนพร้อมพัฒน์ ไม่ต้องทำท่ากลัวพี่ขนาดนั้นก็ได้” แอลล่าบอกแถมยังแทนตัวเองว่า
พี่
พร้อมพัฒน์ยืดอกเต็มที่จนพี่สาวตัวจริงต้องเงยหน้าขึ้นมองเพราะน้องชายของเธอสูงกว่า
ตากลมๆ ของพี่สาวเบิกกว้างเป็นคำถามอย่างสงสัยในท่าทีของพร้อมพัฒน์
เมื่อครู่ยังหงออยู่เลย
“ผมไม่ได้กลัวครับ
คุณแอลล่า” พร้อมพัฒน์ตอบเสียงหนักแน่น แต่มือสั่นแล้วบีบมือพี่สาวแน่น
จนแพรนภัสรู้สึกเจ็บ อดที่จะเผลอหยิกให้น้องชายตัวแสบให้ปล่อยไม่ได้
“โอเคจ้ะ ไม่กลัวก็ไม่กลัว
ว่าแต่นั่งเถอะ” แอลล่าตอบยิ้มๆ แล้วเชิญทั้งสองนั่งลงอีกครั้ง
ส่วนสองพี่น้องก็ขานคำขอบคุณพร้อมกันแล้วนั่งลง
นางแบบสาวผายมือเล็กน้อยให้ทั้งสองดื่มน้ำก่อนแล้วค่อยพูดคุยธุระกัน
พร้อมพัฒน์หันไปหาพี่สาวแล้วยกขึ้นดื่มก่อนวางลง
“พี่แพรเพิ่งทานไป
คงไม่รบกวนนะครับ” เห็นพี่สาวกำลังจับแก้วน้ำยก
พร้อมพัฒน์ก็พูดขึ้นทำเอาแพรนภัสหันไปทำหน้าสงสัย ‘ก็หิวน้ำอยู่นะ’ ครวญอยู่ในใจแต่พอน้องชายสะกิดเบาๆ
เท่านั้นแหละ เธอก็เออออไปตามเรื่อง คงเพราะกลัวว่าในน้ำจะมีอะไร
“คุณสองคน
เป็นคนรักกันหรือคะ” แอลล่าเปิดปากถาม หลังจากดูหนุ่มน้อยจะเป็นห่วงเป็นใยหญิงสาวมากเหลือเกิน
คงคิดว่าเธอจะวางยาละมั้ง
ถึงได้ดื่มอยู่คนเดียวก่อนแอบยิ้มกับความนึกคิดของพ่อหนุ่มน้อย
“ไม่ใช่ครับ
พี่แพรเป็นพี่สาวและผมก็รักพี่สาวผมมากด้วย”
พร้อมพัฒน์บอกเหมือนเด็กที่กลัวใครจะมาแย่งพี่สาวของเขาไป แอบเฝ้ามองนางแบบสาวอย่างไม่ไว้ใจ
“อ๋อ เหรอคะ
งั้นพี่ขอโทษนะพร้อมพัฒน์ ก็เห็นเธอหวงซะขนาดนั้น” แอลล่าว่ายิ้มๆ
แล้วหันไปทักทายคนข้างกายพ่อหนุ่มน้อยที่อายุคงไม่ต่างจากเธอมากนัก
“ก็ผมมีพี่สาวอยู่คนเดียวนี่ครับ”
พร้อมพัฒน์ตอบเสียงดัง เริ่มจะไม่ค่อยชอบนางแบบสาวเสียแล้วสิ ทำไมต้องแอบมองพี่สาวของเขาตลอดด้วย
‘หรือว่า คุณแอลล่าชอบผู้หญิง’
“เอ่อ แพรนภัสค่ะ
หรือเรียกแพรก็ได้ค่ะ แล้วนี่น้องชายฉัน พร้อมพัฒน์ เรียกพร้อมก็พอค่ะคุณแอลล่า
ต้องขอโทษแทนน้องชายด้วยนะคะที่ดูจะพูดจาเสียงดังมากไปหน่อย”
แพรนภัสรีบพูดแทรกขึ้น เพราะดูท่าน้องชายเธอคงจะโต้ตอบกันอีกยาวแน่จึงรีบเบรกน้องชายไว้
เพราะเธออยากรู้ว่าถูกเรียกให้มาพบทำไม
และอีกอย่างเธอต้องรีบกลับบ้านไปตระเตรียมข้าวของ ใกล้เวลาเอาของไปขายแล้ว
“ยินดีที่ได้รู้จักกันอย่างเป็นทางการนะคะ
แล้วก็ขอบคุณมากจริงๆ ที่เอากระเป๋ามาคืนให้ แอลล่าคิดว่าจะไม่ได้คืนแล้วซะอีก”
นางแบบสาวยิ้มรับก่อนเริ่มบอกจุดประสงค์ที่เชิญทั้งสองเข้ามาพบ
“อะไรนะคะ! ให้แพรไปทำงานเป็นผู้จัดการส่วนตัวให้คุณเหรอคะ” แพรนภัสอุทานเสียงดัง พอๆ
กับพร้อมพัฒน์ที่ค้านเสียงดังเช่นกัน
เรื่องอะไรเขาจะให้พี่สาวไปอยู่ใกล้กับนางแบบสาวท่าทางไม่น่าไว้ใจกันล่ะ
“ไม่ได้นะพี่แพร
พร้อมเป็นห่วง” พร้อมพัฒน์พูดขึ้นเมื่อหน้าพี่สาวกำลังคิดหนัก
“ให้เงินเดือนหมื่นแปดเชียวนะ
แล้วถ้าหากต้องเดินทางไปทำงานต่างประเทศ พี่จะออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดด้วย
สนใจไหม” แอลล่ารีบเสนอค่าตอบแทน
“โห! หมื่นแปดเลยเหรอคะ” แพรนภัสตาโตกับงานใหม่ แล้วถ้าเธอได้ทำเป็นงานประจำ
ทุกเดือนเธอก็จะมีเงินมาผ่อนบ้านแล้วน้องชายจะได้เรียนหนังสือต่อ
เพราะเธอเป็นคนประหยัดอยู่แล้วไม่ได้ใช้อะไรมากมายนัก
“พอดีช่วงนี้พี่ต้องการคนดูแล
แล้วอีกอย่างไหนๆ แพรก็ช่วยพี่เรื่องกระเป๋า พี่ก็เลยอยากตอบแทนบ้าง”
แอลล่านึกอยากแกล้งพ่อหนุ่มน้อยจอมหวงจึงรุกต่อ
แต่ในใจก็ถูกชะตากับสองพี่น้องและอยากได้คนเป็นพี่สาวมาร่วมงาน
“ก็ น่าสนใจนะคะคุณแอลล่า”
แพรนภัสครางรับเสียงเบาและหนักใจไม่น้อยเพราะติดที่น้องชายของเธอนี่สิ
ดูจะไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ว่าไงคะ ตกลงไหม” แอลล่าลุ้นต่อ แล้วแอบมองอีกคนที่เริ่มทำหน้าไม่พอใจ
จะว่าไปเธอก็ได้อ่านประวัติของพร้อมพัฒน์เหมือนกัน
อายุก็จะย่างยี่สิบอยู่แล้วแต่ทำไมยังติดพี่สาวแจ แถมหวงมากซะด้วย
“พี่แพร
พร้อมไม่ให้พี่ไปหรอก แล้วไหนยังมีแม่อีกล่ะ” เสียงน้องชายโอดครวญเมื่อดูท่าแล้วพี่สาวคงได้รับปากทำงานกับนางแบบดังแน่ๆ
แล้วที่นี้เขาจะปรึกษาปัญหากับใครกันล่ะ
ตั้งแต่เล็กจนโตเขากับพี่สาวไม่เคยห่างกันเลยด้วยซ้ำ
“เอ่อ...เดี๋ยวแพรขอกลับไปปรึกษาแม่แล้วก็น้องชายก่อนได้ไหมคะ
คุณแอลล่า” แพรนภัสบอกเมื่อเห็นสีหน้าน้องชายแล้วเธอก็นึกห่วงไม่อยากไปไหนไกล
แล้วยังมีแม่ที่เจ็บป่วยอยู่อีก แต่เงินเดือนตั้งหมื่นแปดนี่สิ
มันทำให้เธออยากรับปากแทบแย่ แต่ดันติดน้องชายจอมขี้แยซะนี่
“ได้จ้ะ พี่จะรอ อ้อ! แล้วน้องพร้อมล่ะ อยากทำงานในวงการเหรอจ๊ะ เห็นมาสมัครเป็นนายแบบ
จะว่าไปเสียงของน้องพร้อมก็เพราะดีนะ” แอลล่าหันไปชวนพ่อหนุ่มน้อยคุยที่ทำตาลุกวาวทันทีเมื่อนางแบบสาวเอ่ยปากชม
ลืมความตะขิดตะขวงใจเมื่อครู่ไปสนิท
“เพราะจริงหรือครับ”
เสียงถามกระตือรือร้นจนแพรนภัสนึกหมั่นไส้
ที่ตะกี้ยังทำหน้าเหมือนอมทุกข์จะร้องไห้เสียให้ได้
ที่เห็นเธอจะรับปากไปทำงานกับคุณแอลล่า
“จริงสิ
ไม่ลองเข้าประกวดตามเวทีที่เขาประกวดร้องเพลงกันดูล่ะ
ไม่แน่นะพร้อมอาจได้เป็นนักร้องดังก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะ”
ยิ่งมีแรงสนับสนุนจากนางแบบสาว ยิ่งทำให้พร้อมพัฒน์เป็นปลื้มจนยิ้มไม่หุบ
“แต่ผมอยากเป็นนายแบบก่อนครับ
ผมอยากเห็นตัวเองบนปกหนังสือน่ะครับ” พร้อมพัฒน์บอก
เพราะการเป็นนักร้องมันไกลเกินไป
“งั้นก็ตามใจจ้ะ
แต่พี่ว่าพร้อมต้องผ่านเข้ารอบแน่ๆ เลย”
แอลล่ายิ้มเพราะเห็นทีมงานแอบกระซิบกระซาบกันตอนที่พร้อมพัฒน์แสดงความสามารถ
“ถ้างั้นแพรกับน้องขอตัวกลับก่อนนะคะ”
แพรนภัสรีบกล่าวลาเพราะเดี๋ยวจะไปเตรียมของขายไม่ทัน
ก่อนหันไปรับเบอร์โทรศัพท์ของคุณแอลล่าไว้ เมื่อนางแบบสาวยื่นมาให้
“ขอคำตอบพรุ่งนี้นะจ๊ะ
เพราะงานแรกของแพร คือไปถ่ายแบบที่เกาะโบราโบร่ากับพี่จ้ะ” นางแบบสาวบอก
เมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานของพี่แจ๊ส
ทั้งสองพี่น้องหันกลับไปหานางแบบสาวคนสวยทันทีหลังจากพูดจบ
ทั้งสองทำหน้าสงสัยพอกันกับชื่อเกาะแปลกๆ แต่ไม่ถามอะไรแล้วเดินไปที่มอเตอร์ไซค์คันเก่าเพื่อกลับบ้าน
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
