วิวาห์ขัดดอก
My Rating
2 จากผู้อ่าน 1 คน.
เธอจำใจแต่งงานผู้ชายปากร้าย กวนประสาท แถมยังหื่นจับจิต
แต่เพื่อรักษามรดกชิ้นสุดท้าย เอาไว้สุดชีวิต รุ้งดาวยอมเอาตัวเข้าแลก
************************************
“หยุดตี...หยุดสิ...ไม่หยุดผมจูบจริงๆ นะ”
“อ๋อ...ไม่ให้ตีใช่ไหม? ไม่ตีก็ได้” ไม่ว่าเปล่า เมื่อง้างเท้าเตะ
โชคดีหรอกว่าเขาตาไว ยกหน้าแข้งหนีได้ทันควัน รีบยึดหัวไหล่เมียพันธุ์บางแก้วของตัวเองเอาไว้
คนอะไรหน้ารึก็หวาน...ตัวก็เล็กบอบบาง น่ารักน่าทะนุถนอมแต่กลับดุเหลือแสน
“เตะก็ไม่ได้ เตะผมก็จะจูบ...ตีก็จูบ... ตบก็จูบ...ต่อยก็จูบ...เอาสิ ๆ ไม่ทำจริงอย่าเรียกผมว่านายทิตย์ศวัส”
หน้าตาคนท้าเอาจริงเอาจังจนเธอไม่กล้า เหลือบตาค้อนประหลับประเหลือก
“ค้อนก็จูบ”
“มันจะเกินไปละนะ ลองมาจูบสิ ฉันจะจิกให้ปากแหว่งเลยคอยดู”
“โอเค งั้นค้อนได้ แต่ห้ามทำร้ายร่างกาย ห้ามลงมือลงไม้กับผมอีก ไม่งั้นล่ะก็...ฮึ่ม! จะปล้ำให้”
“ขืนนายทำอย่างนั้น ฉันจะตัดปิ๊กกะจู้นายโยนให้เป็ดกินแน่ๆ ไม่ต้องให้แพร่พันธุ์ออกลูกสืบหลานได้อีกเลย ไม่ทำจริงอย่าเรียกฉันว่ารุ้งดาว”
คนถูกขู่ทำหน้าสยอง...ขู่อะไรก็ไม่กลัว แต่ที่จะบริการทำหมันฟรีให้นี่ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด
“ลองทำจริงขึ้นมา คุณนั่นแหละที่จะร้องไห้โฮเสียดายกว่าใคร จะทำอะไรคิดให้ดีๆ เชียว”
เขาข่มขู่แม่ตัวดีไป ทั้งที่นึกสยองพองขนเมื่อเห็นหน้าตาท่าทางเอาจริงของเมียตัวแสบ
+++++++++
|
“ไม่ต้องอายนะรุ้ง...ที่นี่มีแค่เรา...แค่ผม...กับคุณ”
น้ำเสียงนุ่มปลอบประโลม
เช่นเดียวกับการสัมผัสที่หนักหน่วงขึ้นทุกที
นิ้วของเขาซอกซอนเข้าไปภายใต้ผืนผ้าชิ้นน้อยที่ปกปิดส่วนที่ซ่อนเร้น
พร้อมกับเคลื่อนขยับปลายนิ้ว ตัวเธอแทบลอยหวิว กับการแตะต้องบนจุดอ่อนไหวอย่างรู้จังหวะดี
เขาใช้ริมฝีปาก
เปิดปากเธออีกครั้ง ฟังเสียงร้องครางที่ไพเราะเสนาะหู ยามที่เขาขยับเร่งเร้าจังหวะ
แค่เสียงอือ...กับเสียงอา....ไม่ต้องมีโน๊ตดนตรีอื่นใด
เท่านี้เขาก็ร้อนฉ่าเป็นไฟ เมื่อเธอขยับสะโพกตอบโต้
แล้วเสียงไพเราะเพราะพริ้งก็ต้องสะดุดลง
เมื่อเขาเลื่อนไถลปลายนิ้วเข้าไปในตัวเธอ ดวงตาคู่งามลืมโพลง รู้สึกอึดอัด
รับรู้ถึงสัมผัสว่ามันช่างตึงแน่นและใหญ่โต...ทั้งที่เพียงแค่นิ้วมือ...นิ้วเดียว
เขาจูบเธออีกครั้ง...และอีกครั้ง...พร้อมกับนิ้วมือที่สอดลึกเข้าไปในกาย
ขยับไหวเข้าและออก..เข้าและออกอยู่ซ้ำๆ กระทั่งร่างอรชรบิดเร่าๆ ใบหน้าสวยบิดเบ้
พร้อมหวีดร้องออกมา
|
|
ทิตย์ศวัสถอนใจอย่างโล่งอก
เธอถึงสวรรค์ในชั้นแรก ก็ถึงเวลาของเขาบ้าง ฝ่ามือดันร่างบางนอนราบกับพื้นอย่างนุ่มนวล
ขาสองข้างตั้งชัน เขาคุกเข่าอยู่ตรงกลาง พร้อมกับจดริมฝีปากไล่จากขาด้านใน
ขยับใกล้เข้ามา จนถึงที่หน้าท้องเนียนเรียบ ก่อนจะค่อยๆ
ถอดปราการชิ้นสุดท้ายออกไปจากตัวเธอ
# | ชื่อตอน | ||
---|---|---|---|
1 | เจ้าสาว | 0 | |
2 | เจ้าสาว - 2 | 0 | |
3 | ฉันจะแต่งงานกับคุณ | 0 | |
4 | ฉันจะแต่งงานกับคุณ - 2 | 0 | |
5 | ผู้ชายโรคจิต | 0 | |
6 | ผู้ชายโรคจิต - 2 | 0 | |
7 | เมียหนี | 0 | |
8 | เมียหนี - 2 | 0 | |
9 | สามี | 0 | |
10 | สามี - 2 | 0 | |
11 | สาวบ้านไร่ | 0 | |
12 | สาวบ้านไร่ - 2 | 0 | |
13 | ผู้หญิงเจ้ามารยา | 0 | |
14 | ผู้หญิงเจ้ามารยา - 2 | 0 | |
15 | พลาด | 0 | |
16 | พลาด - 2 | 0 | |
17 | ความลับบังเอิญรู้ | 0 | |
18 | ความลับบังเอิญรู้ - 2 | 0 | |
19 | ห้องหอท้ายไร่ | 0 | |
20 | ห้องหอท้ายไร่ - 2 | 0 | |
21 | ห้วงเวลาหวานชื่น | 0 | |
22 | ห้วงเวลาหวานชื่น - 2 | 0 | |
23 | ต่างคนต่างมีหน้าที่ | 0 | |
24 | ต่างคนต่างมีหน้าที่ - 2 | 0 | |
25 | เรื่องเข้าใจผิด | 0 | |
26 | เรื่องเข้าใจผิด - 2 | 0 | |
27 | รู้แล้วว่ารักใคร | 0 | |
28 | รู้แล้วว่ารักใคร - 2 | 0 | |
29 | ดอกรักเบ่งบานที่กลางใจ | 0 | |
30 | ดอกรักเบ่งบานที่กลางใจ - 2 | 0 |