ยั่วสวาทดวงใจคาสโนว่า NC 20++ (จบ)

โดย: ZENDORI

ตอนที่ 2 : หนีในคืนเข้าหอ

​

"ขอให้รักกันนานๆนะลูก"

"ขอให้มีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองนะพ่อดอมกับหนูอลิล"

ประโยคนั้นให้สองบ่าวสาวหันมามองหน้ากัน หญิงสาวอมยิ้มให้กับคนที่มองหล่อนหน้าตาบึ้งตึงนั้น อลิลรีบก้มหน้าลงทันทีที่เห็นว่าเขาเริ่มอารมณ์ขึ้น คนอะไรจะโมโหง่ายขนาดนั้นชิเกลียดได้เกลียดไป หล่อนจะทำให้เขาใจอ่อนให้จงได้ หล่อนคิดในใจ

โดมินิกซ์ มองหน้าหญิงสาวคนที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจออีก ตลอดระยะเวลา 10 ปีนั้น เขาไม่เคยลืมรักแรกของเขาเลยก็ว่าได้ เขาอยากจะถามเหลือเกินว่าหล่อนหนีเขาไปทำไม เพราะผู้ชายคนนั้นใช่ไหม หึ นี่คงถูกมันถบหัวส่งมาสิ น่าขยะแขยงที่สุด ชายหนุ่มคิดในใจ

หลังจากถูกส่งตัวเข้าหอแล้ว บรรดาผู้หลักผู้ใหญ่ได้กลับออกจากห้องกันจนหมดแล้ว ภายในห้องหอตอนนี้บรรยากาศแสนเงียบงัน ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาเลยก็ว่าได้ มีเพียงเสียงลมหายใจที่กระฟัดกระเฟียดของคนที่รู้สึกขัดใจอยู่ตรงนั้น อลิลไม่ได้สนใจเขาหรอก หล่อนกำลังง่วนอยู่กับการถอดชุดเจ้าสาว

"ชุดบ้าอะไรเนี่ยถอดยากจัง" หล่อนสบทออกมาขณะที่แขนทั้งสองข้างไขว้หลังเพื่อจะดึงซิปนั้นลง แต่ทว่ามันก็ทำไม่ได้สักที

"โอ้ยยย อุยยเจ็บ " เสียงร้องของหล่อนจากในห้องน้ำนั้นทำให้ชายหนุ่มที่อารมณ์เสียนั้นตกใจเล็กน้อย เขารีบวิ่งไปดูตามสันชาติญาน

"นี่เป็นอะไรของเธอเนี่ย  ร้องลั่นบ้านเลย" เขาหงุดหงิดขึ้นทันทีที่หล่อนเสียงดังกวนใจเขา

"เอ่อๆพี่ดอมค่ะ ช่วยอลิลหน่อยได้ไหม อลิลถอดชุดไม่ได้อ่ะ " หล่อนเหลียวหลังมามองคนที่เข้ามาถึงตัวหล่อนภายในไม่กี่วินาทีหลังจากที่หล่อนร้องออกไปนั้น

"ช่วยอ่ะไร " โดมินิกซ์มองหน้าหล่อนนิ่ง พรางเหลือบมองสิ่งที่หล่อนกำลังง่วนอยู่ด้านหลังของตัวเองนั้น

"ก็รูดซิปให้หน่อยซิค่ะ"

"นี่อ่อยฉันเหรอ จะบอกว่ามันไม่ได้ผลหรอก เพราะหน้าเธอฉันยังไม่อยากมอง " เขาพูดเสียงแข็ง ทำเอาคนที่ขอความช่วยเหลือนั้นหน้าถอดสี คนบ้านี่เก่งชะมัด เก่งกับการพูดจาทำร้ายจิตใจคนอื่น

"หึ กลัวใจตัวเองใช่ไหมหล่ะค่ะ " หล่อนหันมาลอยหน้าลอยตาใส่เขา หล่อนยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุใบหน้าสวยค่อยๆเคลื่อนเข้าไกล้ใบหน้าคมที่ยืนจ้องหล่อนอย่างเอาเรื่องนั้น

โดมินิกซ์กัดสันกรามกอดๆ สายตาเขามองใบหน้าขาวที่อยู่ใกล้เขาไม่ถึงคืบ กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวหล่อนโชยเข้าแตะจมูกเขา หล่อนขยันยั่วโมโหเขาเสียจริง

"อย่ามาพูดมาก หันหลังมา " เขาเค้นเสียงต่ำบอกหล่อน อลิลรีบหันหลังให้เขาทันที ใบหน้าสวยร้อนผ่าวเมื่อรู้สึกว่ามันใช้เวลานานมากกว่าที่เขาจะขยับมือมาดึงซิปให้

>อลิลหันมาขอบคุณเขาทันทีที่ซิปนั้นถูกรูดลงเรื่อยๆ ชุดเจ้าสาวของหล่อนค่อยๆเคลื่อนลงพื้น</font>

"จัดการต่อแล้วกัน "

 ผลั๊ก!!!

"อุ๊ย!! "  เสียงหญิงสาวร้องดังขึ้นทันทีที่เขาพูดจบ ร่างเล็กถลาไปข้างหน้าด้วยแรงผลักของชายหนุ่ม หล่อนใจหายเล็กน้อย

"อีตาพี่ดอมบ้านี่ ชอบใช้กำลัง " หล่อนบ่นพึมพำขึ้นมาเบา พรางหันไปมองแผ่นหลังกว้างที่เดินออกไปนั้น หญิงสาวไม่ได้สนใจมากนัก หล่อนจึงง่วนไปกับการผ่อนคลายอารมณ์ด้วยสายน้ำที่เย็นฉ่ำ

"เอ้า  หายไปไหนน่ะ " อลินเอ่ยขึ้นเบาๆพรางมองรอบๆห้องอย่างสงสัย คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันแน่น

เมื่อเห็นว่าไม่มีแม้เงาหล่อนจึงส่ายหัวไปมาด้วยความเอือม ไหนเขาบอกว่าคืนเข้าหอนั้นห้ามให้เจ้าบ่าวหรือเจ้าสาวออกนอกบ้านไง

โดมินิกซ์กระดกเหล้าเข้าปากถี่ยิบ พร้อมกับสองแขนแกร่งที่โอบกอดหญิงสาวไว้ทั้งสอง

"คุณดอมขา คืนนี้เราต่อกันที่เดิมน่ะค่ะ " หนึ่งในหญิงสาวเอ่ยขึ้นพร้อม

"ได้ครับสาวๆคืนนี้เราสนุกกัน แต่ผมขอแค่หนึ่งพอน่ะครับเพราะว่าเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว"

"ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นมินนี่อาสาทำให้คุณดอมผ่อนคลายเอง"  จุ๊บ!! " อ่าส์ " เสร็จเจ้าหล่อนก็จูบปากของดอมอย่างลืมอาย......>>>>>>>>

โปรดติดตามตอนต่อไปนะค่ะ