ยุ่งนัก ฉบับรักเพื่อนสนิท (*จบแล้วจ้า)

โดย: Love Top Book  ชมผลงานอื่นๆของนักเขียนท่านนี้

ตอนที่ 40 : ตอนพิเศษ ฝุ่น

ตอนพิเศษ ฝุ่น

ไลน์ ไลน์!!

เป้เด็กยิม : ทำไร

เศษฝุ่น : การบ้าน

เป้เด็กยิม : ยุ่งเปล่า เจอกันได้ไหม

เศษฝุ่น : เจอทำไม

เป้เด็กยิม : คิดถึง

                คำทักทายของไอ้คนที่จบกันไปแล้ว หายหัวไปเป็นเดือนแต่ทักมาบอกว่าคิดถึงเนี่ยนะ มันรู้สึกตัวช้าไปหรือเปล่า? ถึงความรักมันจะพังไม่เป็นท่าแต่ฉันก็ยังรักมันไม่เปลี่ยน เวลาอารมณ์ดีพี่เป้ก็ใจดีมาก คอยเอาอกเอาใจฉันทุกอย่าง แต่นิสัยติดเพื่อน ชอบดื่มของเค้าทำให้เราทะเลาะกันได้ตลอด พอมาทบทวนดีดีทุกอย่างอาจเป็นเพราะฉันก็ได้...ที่รักมากเกินไป เข้มงวดขี้บ่นมากเกินไป

          ความรักเปลี่ยนคนได้จริงๆ ปกติก็ใจเย็นนะแต่พอโมโหพี่เป้ที่ไร ฉันเหมือนคนสติหลุดจิกด่าเสียๆ หายๆ คงไม่มีผู้ชายคนไหนชอบผู้หญิงปากร้ายแบบนี้หรอก ทะเลาะกันที่ไรฉันก็มักเป็นฝ่ายลงมือทุบตีพี่เค้าก่อนทั้งนั้น แต่แรงผู้ชายกับแรงผู้หญิงมันต่างกัน เค้าแค่สะบัดทีเดียวฉันก็กระเด็นล้มไปกองกับพื้นแล้ว

         "มึง!! ไอ้หน้าตัวเมีย มึงกล้าทำร้ายผู้หญิงหรอ" สติหลุดด่ากราดถึงพ่อถึงแม่เค้าสนุกปาก พี่เป้จ้องตาแทบถล่น มันหัวเสียออกไปพร้อมกับคำว่า "เราเลิกกันเถอะ" คิดว่าฉันจะยอมปล่อยมันไปง่ายๆ หรอ

            "ไม่!! ไม่เลิก มึงเป็นของกู" ร่างวิ่งพล่านเข้าไปกอดรัดเค้า ในขณะที่อีกฝ่ายสะบัดตัวหนี แกะสองแขนฉันออกอย่างง่ายดาย ตอนนี้ฉันไม่เหลืออะไรให้ต่อลองแล้ว ร่างกายก็ให้เค้าไปแล้ว นิสัยสันดานเค้าก็เห็นหมดแล้ว สิ่งที่พอจะทำได้คือ "ถ้ามึงไป กูจะฆ่าตัวตาย"

            มือที่เคยฉุดรั้งกลับมาออกแรงจิกทึ้งตัวเอง ฟาดมือใส่หน้าตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า หยิกเนื้อขาวจนขึ้นรอยแดง ยังไม่พอใจคว้ามือพี่เป้มาตบย้ำๆ ใส่หัวตัวเองอีกด้วย สายตาจ้องตัดพ้อของพี่เป้ทำให้ฉันเริ่มหมดแรงจะต่อตาน

ฝุ่น : "พี่ไม่รักฝุ่นแล้วเหรอ"

เป้ : "รักซิ แต่เพราะรักพี่ถึงไม่อยากให้ฝุ่นทนกับคนอย่างพี่"

เป้ : "ในเมื่อพี่ไม่มีอะไรดีซักอย่าง ฝุ่นก็ไปเถอะ"

เป้ : "ฝุ่นไม่เคยพอใจในสิ่งที่พี่เป็น พยายามเปลี่ยนให้เป็นในสิ่งที่ฝุ่นชอบ จนไม่รู้ว่าอะไรคือความสุขของพี่กันแน่แล้วตอนนี้"

            พี่เป้พูดทิ้งไว้แค่นั้น แล้วเดินออกไปโดยไม่หันกลับมาสนใจฉันอีก ห้องนี้ที่เราเคยมีความสุขด้วยกันกำลังจะกลายเป็นอดีต เจ้าของห้องหายไปนานจนเช้า ฉันร้องไห้ทั้งน้ำตารอยเขียวช้ำตามตัวตามใบหน้า ทำให้ฉันยิ่งโกรธ "คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ"

 @โต๊ะประจำ

เอริ : "ฝุ่น แกเป็นอะไรวะ นั่งซึมมาหลายวันแล้วนะ"

เอริ : "แล้วรอยนี่มันอะไร ใครทำอะไรแก"

ฝุ่น : "เราทะเลาะกับพี่เป้ นิดหน่อยวะ"

ฝุ่น : "เค้าคงจะทิ้งเราแล้วแหละแก"

            เอริโกรธเลือดขึ้นหน้า เรื่องราวที่เราคุยกันมีความจริงอยู่น้อยมาก เอริยังคงรักเพื่อนไม่เปลี่ยนอะไรที่ทำให้เอริเสียใจ ปลายก็พลอยเสียใจไปด้วย ฉันแค่ตีหน้าเศร้าเล่าเรื่องเท็จต่อไป ไม่นานทุกคนก็พร้อมใจมาช่วยฉัน เรื่องของความรักมันไม่มีเหตุผลจริงๆ นะทุกอย่างทำไปตามที่ใจต้องการ อาจจะไม่ผ่านการกลั่นกรองจากสมองด้วยซ้ำ เพราะถ้าเอริคิดสักนิดคงไม่โดนหลอกใช้ง่ายอย่างนี้

ไลน์ ไลน์!!

เป้เด็กยิม : ทำไร

เศษฝุ่น : การบ้าน

เป้เด็กยิม : ยุ่งเปล่า เจอกันได้ไหม

เศษฝุ่น : เจอทำไม

เป้เด็กยิม : คิดถึง

เศษฝุ่น : ก็ได้ เดี๋ยวไปหาที่ห้อง

                ฉันเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะ สุดท้ายทุกอย่างก็กลับมาเหมือนเดิมออดอ้อนเอาใจหน่อย ผู้ชายคนนี้ก็ยังเป็นของฉันเสมอ พี่เป้ยิ้มหวานรีบเปิดประตูส่งแววตาแห่งความคิดถึงออกมาอย่างไม่เหลือฟอร์ม

                "คิดถึงมากขนาดนั้นเลย" คำถามหวานหูทำเอาพี่เป้ยิ้มมุมปาก ก่อนจะรั้งร่างฉันไปกอด "จะให้พี่ทำอะไรก็ได้ อย่าเลิกกับพี่เลยนะ" เสียงอ้อนขอเป็นไปตามที่ฉันต้องการทุกอย่าง

 ฝุ่น : "แน่ใจนะ ว่าทำได้ทุกอย่าง"

พี่เป้ : "แน่ใจ แต่แบบคราวที่แล้วไม่เอาแล้วนะ"

พี่เป้ : "ที่ให้ปล้ำเอริ พี่ว่ามันเกินไป"

ฝุ่น : "เกินไปหรอ แต่พี่ก็ชอบนิ"

พี่เป้ : "พี่ชอบ..ทำให้ฝุ่นสบายใจมากกว่า แต่ยัยนั้นเวลาโมโหน่ากลัว"

พี่เป้ : "แถมแฟนมันโคตรน่ากลัวกว่า"

ฝุ่น : "พูดยังงี้ แปลว่าฝุ่นไม่น่ากลัว"

พี่เป้ : "ไม่!! น่ารักจะตายไป"

                ร่างกายเราเข้าหากันโดยอัตโนมัติ แรกๆ เราชอบเปิดหนังเอวีดูกันก่อนจะมีเซ็ก แต่หลังๆ มันเริ่มไม่สนุกแล้ว ฉันเริ่มร้องขอให้พี่เป้แสดงหนังสดกับบุคคลที่สามให้ดู คนแรกที่ซวยก็คือยัยเอริ แต่มันก็ไม่สำเร็จเพราะมีปลายเข้ามาขวางซะก่อน หลังๆ มาเริ่มเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียน

                พี่เป้แค่หลอกพามาห้อง ส่วนฉันก็เป็นตากล้องแอบถ่ายแอบช่วยตัวเองอยู่ในตู้เสื้อผ้า ยอมรับเลยว่ามันเสียวสุดยอดแอบดูเค้าไป ทำตัวเองในที่แคบๆ ฝืนกลั้นเสียงไม่ให้เล็ดรอดออกมา เวลาที่ร่างกระตุกปล่อยเกร็งแทบขาดใจ

พอพี่เป้ส่งผู้หญิงพวกนั้นกลับ ฉันก็ออกมาจัดกับพี่เค้าต่อ เราเล่นเกมส์แบบนี้กันไม่บ่อยหนัก แต่ทุกครั้งมันแปลกใหม่สุดยอดจริงๆ เลย "แล้วถ้าแบบเดิมล่ะ พี่เป้จะทำได้ไหม" เสียงหวานของฉันร้องขอประสบการณ์เสียวในแบบที่ชอบ พี่เป้ทำหน้าอึกอักก่อนจะตอบ

                "ไม่หึงพี่หรอครับ ชอบแบ่งให้คนอื่นใช้บ่อยๆ น่าน้อยใจจังเลย" คำตอบอ้อมแสดงการปฏิเสธ ฉันรู้ดีว่าไม่ควรเร่งเร้าตอนนี้ เพราะถึงยังไงอะไรที่ฉันต้องการพี่เป้ก็พร้อมจะทำให้อยู่แล้ว เราเสิร์ฟความเสียวซ่านกันอีกหลายท่า ฉันขึ้นท็อปให้อย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย อารมณ์ดิบหื่นที่อั้นไว้หลายวันขับให้ฉันเด้งร่างใส่เอ็นแข็งไม่หยุด พี่เป้ครางแหบกระแทกตัวสุดแรง เราต่างคนต่างเสพกามจากร่างของอีกฝ่าย

                เราอาจเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุดเพราะดิบหื่นไม่ต่างกัน "ฝุ่น พี่ขอลองข้างหลังได้ไหม" คำพูดกระตุกหัวใจให้คันยุบยิบ ฉันพยักหน้ารับ อยากรู้เหมือนกันว่าที่คู่สต๊อปแจ็คทำกันมันจะรู้สึกอย่างไง ฟุบหน้าลงเตียงชันสะโพกขึ้นสูง นิ้วหนาของอีกฝ่ายสะกิดรอยจีบแน่นให้คลายตัว

                เสียงถมน้ำลายใส่ร่องก้นฉัน ความเย็นชื้นปลายนิ้วควงเปิดทาง เหลือบเสี้ยวหน้ามองพี่เป้ มุมนี้พี่เป้ดูเงอะงะต่างจากเคยกว่าจะสอดเข้าได้ข้อหนึ่งฉันก็เจ็บจนจุก ครางเสียงหลงตามจังหวะที่เค้าใช้นิ้วดันย้ำๆ ฉันเป็นฝ่ายเด้งตัวกระแทกสวนซะเอง ไหนๆ จะเจ็บแล้วก็ขอให้มันเจ็บที่เดียวไปเลย แต่ยิ่งเจ็บยิ่งสนุก

                "เอาเข้ามาเลยพี่ เจ็บดีชอบ" คำขอเสียงหวานอยากได้ส่วนเติมเต็มเข้ามาให้ร่าง พี่เป้พยักหน้ารับก่อนจะดันท่อนเอ็นเข้ามาแทนปลายนิ้ว ความรู้สึกปริขาดมันเป็นอย่างนี้นิเอง แสบคันยิบๆ เจ็บชาระบมลองขยับดันเด้งสะโพกใส่เอ็นที่เสียบคาไว้ ให้ความรู้สึกเจ็บไปอีกแบบแต่ยิ่งเคลื่อนไหวร่างกายยิ่งชอบตอบสนอง เราเร่งเครื่องจนภายในอุ่นวาบจัดกันแทบสลบ กว่าฉันจะสนุกจนพอใจพี่เป้ก็แทบปลุกลูกชายไม่ขึ้นซะแล้วซิ

น้องเล็ก : "แกมัวไปทำอะไรอยู่วะ ปล่อยให้แซมมี่แซงไปได้ไง"

ฝุ่น : "เดี๋ยวนี้แซมมันมีวาวา อยู่ติวด้วยทุกคืนนิหว่า"

น้องเล็ก : "เอริมันก็เกร็งข้อสอบให้ทุกคน แกไม่ทบทวนเองมากกว่า"

ฝุ่น : "เออๆ กูไม่เก่งคณิตเองแหละ"

น้องเล็ก : "บอกมาตรงๆ ดีกว่าแกเอาเวลาไปทำอะไรหมด"

เอริ : "ใช้ เดี๋ยวนี้แกหายตลอด เลิกเรียนไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย"

ฝุ่น : "คือ..คือเรากับพี่เป้กลับมาดีกันแล้วอะ"

เอริ : "ห๊ะ!! อะไรนะ แกยังไม่เข็ดผู้ชายอย่างนั้นอีกหรอ"

น้องเล็ก : "มันทำร้ายแกขนาดนี้ ยอมได้ไงวะ"

ฝุ่น : "ทำไงได้วะ ก็เรารักเค้า"

ฝุ่น : "แค่เค้าขอโทษ เราก็ลืมเรื่องแย่ๆ หมดแล้วแหละ"

น้องเล็ก : "แกนิ..ซื่อจนตามคนอย่างมันไม่ทันแล้ว"

เอริ : "ใช่ เผื่อใจไว้เถอะแก คนเคยทำเดี๋ยวมันก็ทำอีก"

                "เรามันอาจจะซื่อบื้อกับเรื่องความรักนะ แต่เรามั่นใจว่าเราเอาตัวรอดได้ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง" ฉันตอบเสียงเรียบ แต่ในใจกำลังยิ้มเย้ยคนโง่ที่อยู่ตรงหน้า โง่แล้วยังซื้อบื้ออีกด้วย ไม่เคยเผื่อใจเลยว่าทุกอย่างที่เห็น อาจไม่ใช่ความจริงที่เป็นก็ได้