ยุ่งนัก ฉบับรักเพื่อนสนิท (*จบแล้วจ้า)

โดย: Love Top Book  ชมผลงานอื่นๆของนักเขียนท่านนี้

ตอนที่ 1 : เปิดเทอม

Ari’s Part

เอริ : " แซมมี่ แกก็รู้ว่า กี้คบกับเรามาสองปี แกยังกล้าจะแย่งเค้า  ทั้งๆที่เราเป็นเพื่อนกัน ทั้งๆ ที่เราไว้ใจแกนะ "

                น้ำเสียงสาดอารมณ์ปนสะอื้นทั้งน้ำตา เมื่อรู้ว่าเพื่อนสนิทอย่างแซมมี่แอบนัดกีกี้แฟนของฉันไปเที่ยวกันสองต่อสอง เพื่อนในกลุ่มเงียบสนิทไม่มีใครกล้าออกความคิดเห็น คงจะพูดไม่ออกเพราะพวกเราทั้งห้าคนรักกันมาก ตัวแซมมี่เองก็เอาแต่เงียบ ยิ้มขำๆเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร เพราะนางเองก็เปลี่ยนแฟนแทบจะทุกอาทิตย์อยู่แล้ว รูปร่างเพรียวบาง ผิวเหลืองนวล ตากลม ผมตรงดำสนิท เธอคือตัวท๊อปๆของโรงเรียนนี้เลยก็ว่าได้ ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องอยากได้ผู้ชายของฉัน

                "ถ้าเธอแย่งเค้าไปจากฉัน แล้วฉันจะมีโอกาสหาคนใหม่ได้ไหม" นั่งร้องไห้คร่ำครวญ มัวแต่โทษที่เกิดมาผิวสีแทน ตัวเตี้ยตันโชคดีที่ผอม น่าอกใหญ่ตั้งแต่เด็ก เอวคอด สะโพกผายก้นกลม ร่วมๆ แล้วฉันก็ไม่ได้ ขี้เหร่อะไรนักหรอก แต่ผู้ชายมักจะชอบแบบขาว/สวย/หมวย/เอ็กซ์ เค้าเดทกันวันแรกก็ไปดูหนังได้คิสกันแล้ว ในขณะที่สองปีของเราเพิ่งได้แค่จับมือ "ฉันคงเป็นผู้หญิงน่าเบื่อสินะ"

ณ. โรงเรียนสิทธิสตรี ศรีกัลยา

                ดูจากชื่อก็คงรู้แล้วว่าโรงเรียนเราเป็นประเภทที่มีแต่นักเรียนหญิง แต่ความจริงแล้วโรงเรียนเราเป็นโรงเรียนสหศึกษา แต่ไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเข้ามาสมัคร ผู้ชายในโรงเรียนนี้จึงเป็นไอเทมที่หายาก ใครๆก็อยากได้ไว้ครอบครองแต่ไม่ใช่ฉัน จากเหตุการณ์ก่อนปิดเทอม ทำให้ฉันรู้ว่า 

                "ความรักมันมาเร็วไปเร็วกว่า" ไม่มีใครอยากมองมาที่คนไม่สวย เราทั้งห้าคนยังสามัคคีกันเรียนต่อ ม.ปลายที่โรงเรียนนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เพราะฉันไม่อยากเห็นแก่ตัวทำลายคำว่าเพื่อนของพวกเรา แม้ลึกๆ ในใจยังอยากให้แซมมี่เอ่ยปากขอโทษกันสักครั้ง ยังอยากให้กีกี้บอกกันสักหน่อยว่าฉันไม่ดีตรงไหน

 เอริ : " เฮ้อ!! ร้อนแต่เช้าเลย "

ฝุ่น : " เออจริง ดำอยู่แล้วยิ่งจะดำหนักเข้าไปอีก "

เอริ : " เลยคำว่าดำมานานแล้ว  เริ่มจะเขียวล่ะ แต่ห่วงเสื้อมากกว่า "

น้องเล็ก : " เห่อเสื้อใหม่เหรอคะ "

เอริ : " ก็ดูดิเห็นทะลุไปยันไส้ติ่ง "  #หันหลังโชว์ความบางของเสื้อ

แซมมี่ : " สีดำเด่นมากนะแก "  #ดีดสายเสื้อในจากข้างหลัง

เอริ : " แหม่ๆ แกก็ชมพู หวานๆเหมือนเคยนะ " #แสยะยิ้ม

วาวา : " เฮ้ย!! ไปเข้าแถวกันเหอะ เพลงขึ้นแล้ว "

                สงครามเสื้อในสงบลงทันที เพราะถ้าไม่รีบวาวาจะใช้สายตาพิฆาตพวกเรา แกงค์เราแยกกันออกเป็นสองห้อง ฉันกับน้องเล็กเป็นเด็กห้องคิง ส่วน ฝุ่น แซมมี่ วาวา ห้องบ๊วย (อย่าเพิ่งตกใจนะ สายภาษาที่เราเรียนมีแค่สองห้อง ไม่คิง ก็บ๊วยเลย)  

แถวเราก็อยู่ติดๆกันนี่แหละ ตัวเราทั้งสี่คนก็เตี้ยๆพอกัน เวลาต่อแถวเค้าเอาคนสูงไว้หลัง เลยมีแค่แซมมี่ที่ต้องแยกไปคนเดียว พอนางไม่อยู่ในกลุ่ม คำถามพรั่งพรูก็ตามมา

"เอริ แกทำใจได้แล้วเหรอวะ"

น้องเล็ก : " ใช่ แกไม่น่ายอมพูดดีกับมันเลยนะ "

วาวา : " แต่ก็ดีแล้วละ ผู้ชายยังงั้นยกให้เค้าไปเถอะ "

เอริ : " ต้องทำใจได้สิวะ เค้าไม่ต้องการเรา จะไปรั้งไว้ทำไม "

ฝุ่น : " ก็แกมันแต่บ้าเรียน  จริงๆก็สมแล้วนะ "

เอริ : " อ้าว..อินี่่ เห็นว่าเค้าเลิกกันแล้วนิ "

น้องเล็ก : " เฮ้ย!! ไมไวจัง "

เอริ : " ไม่รู้วะ กีกี้โทรมาบอกอยู่ "

ฝุ่น : " มันยังกล้าโทรหาแกอีกเหรอ แล้วโทรมาทำไม "

เอริ : " โทรมาขอคืนดี "

วาวา : " อย่าบอกนะที่ไม่โกรธเพราะดีกันแล้ว "

เอริ : " เปล่า!! "

อาจารย์ : " นิพวกเธอจะคุยกันอีกนานไหม จัดแถวได้แล้วเร็วๆ"

                เวลาเมาท์มอยคือเวลาที่ทีความสุขของพวกเรา พอเริ่มจัดแถวระดับความเตี้ยของพวกเราอยู่เกือบหน้าสุด ไอ้ฝุ่นกะไอ้วาวา ถอยลงหลังไปมาก ปกติพวกเราก็อยู่แนวเดียวกัน อดจะมองคนที่มายืนแทนข้างๆไม่ได้ สะบัดสายตาใส่คนข้างๆ ทันที มองไปเห็นแค่เสื้อขาวรู้สึกหัวตัวเองอยู่แค่ไหล่

                “เฮ้ย!! นี้มั่วแล้ว ตัวสูงไปอยู่หลังดิ “ เงยหน้าเตรียมบอกด้วยความหวังดี นี่คนหรือเสาไฟรู้สึกต้อง  #เงยคอ #มองบน ถึงจะรู้ว่าเป็นผู้ชาย หันมาสบตากันแป๊บหนึ่งก่อนจะหลบตา (ใจก็ไม่ได้อยากหลบหรอก ออกอาการเมื่อยหน้ามากกว่า )

                เพลงชาติดังก้องไปทั้งโรงเรียน อากาศร้อนเหงื่อไหลเป็นทาง อาจารย์ก็ยังไม่หมดเรื่องพูด พยายามก้มหน้าไม่ให้รู้สึกเวียนหัวจนเกินไป แทบจะล้มมันตรงนี้แล้วรู้สึกเหมือนมีเงาร่มพาดผ่านมาที่เรายืนพอดี เหลือบสายตาดูก็เป็นไอ้คนตัวสูงมันยืนบังแดดให้ ชีวิตก็ไม่ได้แย่เท่าไรนะ

 เอริ : "น้องเล็ก มียาดมไหม เวียนหัววะ ร้อน"

น้องเล็ก : "ไม่มี แกไหวไหม"

เอริ : " ได้ๆ "

สต๊อป : " นี่ ขึ้นหน้ามาอีกนิดดิ อะไม่ร้อนแล้ว " #จับไหล่ให้ขยับขึ้น

เอริ : " เด็กใหม่เหรอ "

สต๊อป : " ถ้าไม่เคยเจอกันมาก่อน ก็ใหม่แหละ "

สต๊อป : " เราชื่อสต๊อป นี่แจ็ค คนหน้าสุดชื่อปลาย "

น้องเล็ก : " เราชื่อน้องเล็ก นี่เอริ "

ฝุ่น : เราฝุ่น นี่วาวา

แซมมี่ : เราแซมมี่  #แซมมี่แทรกกลาง

ฝุ่น : " คาบแรกแกเรียนไรวะ "

เอริ : " อิงค์ "

ฝุ่น : " ปะ ตึกเดียวกัน นี่เรียนคณิต "

                ตอนนี้พวกเราแปดคน (เอริ , ฝุ่น , น้องเล็ก , แซมมี่ , วาวา , สต๊อป , แจ็ค , ปลาย) ราวกับเดอร์สตาร์รอบแปดคนสุดท้าย คือหลายๆคนในโรงเรียน ทั้งรุ่นน้อง รุ่นพี่ จ้องมองถามว่ารู้ตัวไหม?

                รู้ซิ!! แต่ก็ทำเป็นเฉยๆ เพราะคนที่เค้ามองคือไอเทมสามหนุ่มหน้าใสที่เดินไปด้วยกันมากกว่า  แวะส่องกระจก ล้างหน้าก่อนขึ้นเรียน ด้วยความที่เป็นคนเจ้าเนื้อ อก เอว สะโพกครบ แต่เตี้ย มันก็จะดูตันๆ แต่ก็อยากสวย ปิดเทอมไปหายาลดน้ำหนักมากินเอง อาการก็เป็นอย่างที่เห็น เพลีย เวียนหัว เหงื่อออกมาก ล้างหน้าอย่างลืมตัวจนตอนนี้น้ำกระเด็นเปียกเสื้อบางๆแล้ว  รู้สึกมีมือใครดีดสายเสื้อในอีกแล้วสิ

แซมมี่ : " แกอึ๋มวะ "  #พูดเสียงดัง

เอริ : " ไม่ได้อึ๋ม กูอ้วน "  #ตอบเสียงแผ่ว

                ตอบมันไปตามความเคยชิน ลืมคิดไปว่าที่เดินมาด้วยกันมีผู้ชายอีกสามคนที่ติดสอยห้อยตามมาด้วย  แอบๆ เห็นสต๊อเบือนหน้ายิ้ม ยิ่งรู้สึกอาย แซมมี่ตั้งใจทำให้เราอายใช่ไหม?  หงุดหงิดแต่เช้าเลยวุ้ย ต่างคนต่างเรียนจนถึงคาบพักกลางวัน

 วาวา : " เอริ แกดูแปลกๆเปล่า หน้าซีดเหลืองเลยอะ "

เอริ : " คือเรากินยาลดความอ้วน มันเวียนหัวมาก "

วาวา : " แล้วนี่แกกินทำไม แกไม่ได้อ้วนสักหน่อย "

เอริ : " ไม่อ้วนแต่ก็ไม่สวยไง ไม่งั้นกีกี้คงไม่ทิ้งเราหรอก "

วาวา : " แกเสียใจได้นะ แต่อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้เลย เลิกกินเหอะ "

เอริ : " อืม.. เดี๋ยวเรากินกระปุกนี้หมดก็หยุดแล้ว "

                เสียงแซมมี่กับฝุ่นแทรกเข้ามาในบทสนทนา แถมด้วยสมาชิกใหม่อีกสาม  ตอนนี้บรรยากาศในโรงอาหารฟาดฟันมาที่กลุ่มเราตลอดๆ ยิ่งสายตารุ่นพี่มองยังกับจะเคลมสต๊อป แซมมี่กับสต๊อปดูสนิทกันเร็วดี เพราะเค้ามีบุคลิกชอบคุยเล่นคล้ายๆกัน

เวลาเพื่อนพูดกับเรา

" มึงก็ยัดๆเข้าไปเหอะ พูดมากอยู่ได้ กูนี่หิวฉิบหาย "  #เสียงดังฉะฉาน

เวลาเพื่อนพูดกับผู้ชาย

" ตัวเองกินซิ มั่วแต่โม้ นี่อิ่มแล้วนะ " #เสียงอ่อนเสียงหวาน

อืมม...เหมือนกันมาก

                ส่งซิกแนวกับไอ้ฝุ่นประมาณว่ารู้กันว่านางหวังจะเคลมสต๊อปอีกแล้ว พวกเราสี่คนรีบกินรีบออกมานั่งที่ประจำ พอไอ้ฝุ่นรู้แค่นั้นแหละว่ากินยาลดความอ้วนมันบ่นเป็นมหากาพย์ ฟังยาวๆไปจนหลับ รู้สึกตัวตื่นเพราะมีคนดีดสายเสื้อในอีกแล้ นี่เสื้อไม่ใช่ของสาธารณะ งัวเงียใช้มือปัดป่ายด้านหลังอย่างรำคาญ

                " โอ๊ย!! แซมมี่ไม่เล่นนะ "  #รู้สึกโดนรั้งไว้ไม่ยอมปล่อย เงยหน้าอย่างอารมณ์เสีย เจอสายตาเพื่อนที่มองแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ยิ่งแปลกใจ มองตามมือไปด้านหลัง " เฮ้ย!! สต๊อป "